ಬ್ರಹ್ಮಾದಯ ಊಚುಃ |
ಜಯ ದೇವ ಮಹಾಪೋತ್ರಿನ್ ಜಯ ಭೂಮಿಧರಾಚ್ಯುತ |
ಹಿರಣ್ಯಾಕ್ಷಮಹಾರಕ್ಷೋವಿದಾರಣವಿಚಕ್ಷಣ || 1 ||
ತ್ವಮನಾದಿರನಂತಶ್ಚ ತ್ವತ್ತಃ ಪರತರೋ ನ ಹಿ |
ತ್ವಮೇವ ಸೃಷ್ಟಿಕಾಲೇಽಪಿ ವಿಧಿರ್ಭೂತ್ವಾ ಚತುರ್ಮುಖಃ || 2 ||
ಸೃಜಸ್ಯೇತಜ್ಜಗತ್ಸರ್ವಂ ಪಾಸಿ ವಿಷ್ಣುಃ ಸಮಂತತಃ | [ವಿಶ್ವಂ]
ಕಾಲಾಗ್ನಿರುದ್ರರೂಪೀ ಚ ಕಲ್ಪಾಂತೇ ಸರ್ವಜಂತುಷು || 3 ||
ಅಂತರ್ಯಾಮೀ ಭವಾನ್ ದೇವ ಸರ್ವಕರ್ತಾ ತ್ವಮೇವ ಹಿ |
ನಿಷ್ಕೃಷ್ಟಂ ಬ್ರಹ್ಮಣೋ ರೂಪಂ ನ ಜಾನಂತಿ ಸುರಾಸ್ತವ || 4 ||
ಪ್ರಸೀದ ಭಗವನ್ ವಿಷ್ಣೋ ಭೂಮಿಂ ಸ್ಥಾಪಯ ಪೂರ್ವವತ್ |
ಸರ್ವಪ್ರಾಣಿನಿವಾಸಾರ್ಥಮಸ್ತುವನ್ ವಿಬುಧವ್ರಜಾಃ || 5 ||
ಇತಿ ಶ್ರೀವರಹಪುರಾಣೇ ವೇಂಕಟಾಚಲಮಾಹಾತ್ಮ್ಯೇ ದೇವಕೃತ ಶ್ರೀ ವರಾಹ ಸ್ತುತಿಃ |
ಬ್ರಹ್ಮಾದಿ ದೇವತೆಗಳು ಶ್ರೀ ಮಹಾವರಾಹಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ದರ್ಶಿಸಿ, ಭೂಮಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದ ನಂತರ ಅರ್ಪಿಸಿದ ಸ್ತೋತ್ರವೇ “ಶ್ರೀ ವರಾಹ ಸ್ತುತಿ” ಎಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ವರಾಹ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭಗವಾನ್ ವಿಷ್ಣುವಿನ ವರಾಹ ಅವತಾರದ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತದೆ. ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಲಯಕ್ಕೆ ಮೂಲ ಕಾರಣನಾದ ಪರಮಾತ್ಮನ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಈ ಸ್ತೋತ್ರದಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳು ಪ್ರಶಂಸಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಆಳವಾದ ಅರ್ಥ ಹೀಗಿದೆ: 1. ಜಯ ಜಯ ದೇವ ಮಹಾಪೋತ್ರಿನ್...: ದೇವತೆಗಳು ವರಾಹ ದೇವನನ್ನು "ಮಹಾಪೋತ್ರಿನ್" (ಮಹಾವರಾಹ) ಎಂದು ಸಂಬೋಧಿಸಿ, ಅವರ ವಿಜಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ. ಭೂಮಿಯನ್ನು ತಮ್ಮ ದಂತಗಳ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ರಕ್ಷಿಸಿದ "ಭೂಮಿಧರಾಚ್ಯುತ" ಎಂದು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತಾರೆ. ಹಿರಣ್ಯಾಕ್ಷನೆಂಬ ಮಹಾದಾನವನನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿದ ಕೀರ್ತಿಯೂ ಅವರಿಗೇ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಅವರ ಈ ಕಾರ್ಯವು ಯಜ್ಞ ಸ್ವರೂಪದ್ದಾಗಿದ್ದು, ಅವರ ರೂಪವು ದಿವ್ಯ ಶಕ್ತಿಯುಕ್ತವಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ.
2. ತ್ವಮನಾದಿರನಂತಶ್ಚ...: ವರಾಹ ದೇವನು ಆದಿ ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದವನು, ಅವನಿಗಿಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ದೇವತೆಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸೃಷ್ಟಿಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಅವನೇ ಬ್ರಹ್ಮನ ರೂಪವನ್ನು ತಾಳಿ, ಚತುರ್ಮುಖನಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಕಾರ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಪರಮಾತ್ಮನು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಪ್ರಕಟಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
3. ಸೃಜಸ್ಯೇತಜ್जगತ್ಸರ್ವಂ...: ಭಗವಾನ್ ವಿಷ್ಣುವೇ ಈ ಸಮಸ್ತ ಜಗತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ, ನಂತರ ವಿಷ್ಣು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಪೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕಲ್ಪದ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ, ಅವನೇ ಕಾಲಾಗ್ನಿರುದ್ರನ ರೂಪವನ್ನು ತಾಳಿ ಸಮಸ್ತ ಜೀವಜಂತುಗಳನ್ನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಲೀನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಹೀಗೆ, ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಲಯಗಳೆಲ್ಲವೂ ಒಂದೇ ಪರಮಾತ್ಮನಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತವೆ ಎಂದು ಈ ಶ್ಲೋಕವು ಸಾರುತ್ತದೆ.
4. ಅಂತರ್ಯಾಮೀ ಭವಾನ್ ದೇವ...: ದೇವತೆಗಳು ವರಾಹ ದೇವನನ್ನು "ಅಂತರ್ಯಾಮಿ" (ಎಲ್ಲರೊಳಗೆ ನೆಲೆಸಿರುವವನು) ಮತ್ತು "ಸರ್ವಕರ್ತಾ" (ಎಲ್ಲ ಕಾರ್ಯಗಳ ಕರ್ತ) ಎಂದು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ನಿಜವಾದ, ನಿಷ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ಬ್ರಹ್ಮ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ದೇವತೆಗಳೂ ಸಹ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಗ್ರಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಈ ಶ್ಲೋಕವು ಅವನ ಅತಿಮಾನುಷ ಮತ್ತು ಅಗಮ್ಯ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ. ಅವರು ಸಕಲ ಜೀವಕೋಟಿಗಳ ಆಧಾರ ಮತ್ತು ಪ್ರೇರಕ ಶಕ್ತಿ.
5. ಪ್ರಸೀದ ಭಗವನ್ ವಿಷ್ಣೋ...: ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಸಮಸ್ತ ದೇವತೆಗಳು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಭಗವಾನ್ ವಿಷ್ಣುವನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ: "ಓ ಭಗವನ್ ವಿಷ್ಣೋ, ಪ್ರಸನ್ನನಾಗು. ಭೂಮಿಯನ್ನು ಅದರ ಮೂಲ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಮರಳಿ ತಂದು, ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳು ನೆಲೆಸಲು ಯೋಗ್ಯವಾದ ಸ್ಥಿರವಾದ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಕರುಣಿಸು." ಈ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯು ವರಾಹ ಅವತಾರದ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶವಾದ ಭೂಮಿಯ ಪುನರುತ್ಥಾನವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಮಸ್ತ ಲೋಕಗಳ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ದೇವತೆಗಳ ಆಶಯವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):
Please login to leave a comment
Loading comments...