ಶ್ರೀ ವರಾಹ ಪಂಚಕಂ
ಪ್ರಹ್ಲಾದಾಹ್ಲಾದಹೇತುಂ ಸಕಲಗುಣಗಣಂ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದಮಾತ್ರಂ
ಸೈಂಹ್ಯಾಸಹ್ಯೋಗ್ರಮೂರ್ತಿಂ ಸದಭಯಮರಿಶಂಖೌ ರಮಾಂ ಬಿಭ್ರತಂ ಚ |
ಅಂಹಸ್ಸಂಹಾರದಕ್ಷಂ ವಿಧಿಭವವಿಹಗೇಂದ್ರೇಂದ್ರಚಂದ್ರಾದಿವಂದ್ಯಂ
ರಕ್ಷೋವಕ್ಷೋವಿದಾರೋಲ್ಲಸದಮಲದೃಶಂ ನೌಮಿ ಲಕ್ಷ್ಮೀನೃಸಿಂಹಂ ||1||
ವಾಮಾಂಕಸ್ಥಧರಾಕರಾಂಜಲಿಪುಟಪ್ರೇಮಾತಿಹೃಷ್ಟಾಂತರಂ
ಸೀಮಾತೀತಗುಣಂ ಫಣೀಂದ್ರಫಣಗಶ್ರೀಮಾನ್ಯಪಾದಾಂಬುಜಂ |
ಕಾಮಾದ್ಯಾಕರಚಕ್ರಶಂಖಸುವರೋದ್ದಾಮಾಭಯೋದ್ಯತ್ಕರಂ
ಸಾಮಾದೀಡ್ಯವರಾಹರೂಪಮಮಲಂ ಹೇ ಮಾನಸೇ ಸಂಸ್ಮರ ||2||
ಕೋಲಾಯ ಲಸದಾಕಲ್ಪಜಾಲಾಯ ವನಮಾಲಿನೇ |
ನೀಲಾಯ ನಿಜಭಕ್ತೌಘಪಾಲಾಯ ಹರಯೇ ನಮಃ ||3||
ಧಾತ್ರೀಂ ಶುಭಗುಣಪಾತ್ರೀಮಾದಾಯಾಶೇಷವಿಬುಧಮಾದಾಯ |
ಶೇಷೇ ತಮಿಮಮದೋಷೇ ಧಾತುಂ ಹಾತುಂ ಚ ಶಂಕಿನಂ ಶಂಕೇ ||4||
ನಮೋಽಸ್ತು ಹರಯೇ ಯುಕ್ತಿಗಿರಯೇ ನಿರ್ಜಿತಾರಯೇ |
ಸಮಸ್ತಗುರವೇ ಕಲ್ಪತರವೇ ಪರವೇದಿನಾಂ ||5||
ಇತಿ ಶ್ರೀಮದ್ವಾದಿರಾಜಪೂಜ್ಯಚರಣವಿರಚಿತಂ ಶ್ರೀವರಾಹಪಂಚಕಂ
ಸಂಪೂರ್ಣಂ |
ಭಾರತೀರಮಣಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣಾಂತರ್ಗತ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣಾರ್ಪಣಮಸ್ತು |
ಶ್ರೀ ವರಾಹ ಪಂಚಕಂ — ಇದು ದ್ವೈತ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಮಹಾನ್ ಸಂತ ಶ್ರೀ ವಾದಿರಾಜ ತೀರ್ಥರು ರಚಿಸಿದ ಒಂದು ಸುಂದರ ಮತ್ತು ಗಹನವಾದ ಸ್ತೋತ್ರ. ಈ ಐದು ಶ್ಲೋಕಗಳ ಪಂಚಕವು ಶ್ರೀ ಭೂ ವರಾಹ ಸ್ವಾಮಿಯನ್ನು ಭಕ್ತಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸ್ತುತಿಸುತ್ತದೆ, ಅವರ ಕರುಣೆ, ಶಕ್ತಿ, ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಅವರ ದಿವ್ಯ ಲೀಲೆಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ತತ್ವಜ್ಞಾನ, ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಕಾವ್ಯದ ಸುಂದರ ಸಂಗಮವಾಗಿದೆ, ಭಕ್ತರಿಗೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಉನ್ನತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ವಾದಿರಾಜ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಶ್ರೀ ಲಕ್ಷ್ಮೀ ನೃಸಿಂಹನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರಹ್ಲಾದನಿಗೆ ಆನಂದವನ್ನು ನೀಡಿದ, ಸಕಲ ಗುಣಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ, ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಸ್ವರೂಪನಾದ, ಸಿಂಹರೂಪದಲ್ಲಿ ಭವ್ಯ ರೌದ್ರತೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ, ಶಂಖ-ಚಕ್ರಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ, ರಮಾ ದೇವಿಯೊಂದಿಗೆ ಇರುವ, ಪಾಪಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡುವಲ್ಲಿ ದಕ್ಷನಾದ, ಬ್ರಹ್ಮ, ರುದ್ರ, ಇಂದ್ರ, ಚಂದ್ರಾದಿಗಳಿಂದ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟ, ಹಿರಣ್ಯಕಶಿಪುವಿನ ಎದೆಯನ್ನು ಸೀಳಿದ ನೃಸಿಂಹನನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಕೊಂಡಾಡಲಾಗಿದೆ. ವಾದಿರಾಜರು ಇಲ್ಲಿ ನೃಸಿಂಹ ಮತ್ತು ವರಾಹ ಅವತಾರಗಳ ನಡುವಿನ ಅಭೇದವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ – ಎರಡೂ ರೂಪಗಳು ಭಕ್ತರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಮತ್ತು ದುಷ್ಟರನ್ನು ಸಂಹರಿಸುವ ಒಂದೇ ದೈವಿಕ ಶಕ್ತಿಯ ಎರಡು ಮುಖಗಳು.
ಎರಡನೇ ಶ್ಲೋಕವು ನಿರ್ಮಲ ವರಾಹಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಧ್ಯಾನಿಸಲು ಕರೆ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಎಡ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಭೂದೇವಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಆಲಿಂಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ, ಅಪಾರ ಗುಣಗಳಿಂದ ಪ್ರಕಾಶಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಅನಂತಶೇಷನ ಫಣಗಳ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಪಾದಪದ್ಮಗಳನ್ನು ಇರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕಾಮ, ಕ್ರೋಧ ಮುಂತಾದ ಆಂತರಿಕ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡಲು ಶಂಖ ಮತ್ತು ಚಕ್ರಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ವರ್ಣನೆಯು ಭೂವರಾಹ ಸ್ವಾಮಿಯ ಮೃದುತ್ವ ಮತ್ತು ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿದೆ.
ಮೂರನೇ ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕನೇ ಶ್ಲೋಕಗಳು ವರಾಹನ ಸೌಂದರ್ಯ ಮತ್ತು ಲೀಲೆಗಳನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತವೆ. ಮೂರನೇ ಶ್ಲೋಕವು “ಕೋಲ” (ವರಾಹನಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಹೆಸರು) ರೂಪದಲ್ಲಿರುವ, ವನಮಾಲೆಯಿಂದ ಅಲಂಕೃತನಾದ, ನೀಲವರ್ಣನಾದ, ತನ್ನ ಭಕ್ತ ಸಮೂಹವನ್ನು ಪಾಲಿಸುವ, ಪಾಪಗಳನ್ನು ಹರಿಸುವ ಹರಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತದೆ. ನಾಲ್ಕನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಭೂಮಾತೆಯನ್ನು (ಶುಭ ಗುಣಗಳ ಆಗರ) ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಸಮಸ್ತ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಸಂತೋಷಪಡಿಸಿದ ವರಾಹನ ಅದ್ಭುತ ಲೀಲೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಸೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ಲಯದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೂ, ತನ್ನ ಈ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವತಃ “ನಾನು ಶಂಕಿಸುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಹೇಳುವ ವಿನಯವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಾನೆ – ಇದು ಅವರ ಅನಂತ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ನಿರಹಂಕಾರದ ದಿವ್ಯ ರೂಪವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಐದನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಹರಿಗೆ, ಅಂದರೆ ವರಾಹ ದೇವರಿಗೆ, ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಯುಕ್ತಿಯಿಂದ (ದಿವ್ಯ ಜ್ಞಾನದಿಂದ) ಪರ್ವತಗಳಂತಹ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಜಯಿಸುವವರು. ಅವರು ಸಮಸ್ತ ಗುರುಗಳಿಗೆ ಗುರುಸಮಾನರು, ಭಕ್ತರ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುವ ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷದಂತಿದ್ದಾರೆ, ಮತ್ತು ಪರಮ ವೇದಜ್ಞರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಪಂಚಕವು ವರಾಹ ಮತ್ತು ನೃಸಿಂಹ ರೂಪಗಳ ಏಕತೆಯನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ – ಒಂದು ಕಡೆ ಭಕ್ತರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಸಿಂಹರೂಪ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ವರಾಹರೂಪ. ಎರಡೂ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಕರುಣೆ, ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನ ಒಂದಾಗಿ ಪ್ರಕಾಶಿಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):
Please login to leave a comment
Loading comments...