ಸರ್ಗಸ್ಥಿತಿಪ್ರಳಯಹೇತುಮಚಿಂತ್ಯಶಕ್ತಿಂ
ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಂ ವಿದಿತವಿಶ್ವಮನಂತಮೂರ್ತಿಂ |
ನಿರ್ಮುಕ್ತಬಂಧನಮಪಾರಸುಖಾಂಬುರಾಶಿಂ
ಶ್ರೀವಲ್ಲಭಂ ವಿಮಲಬೋಧಘನಂ ನಮಾಮಿ || 1 ||
ಯಸ್ಯ ಪ್ರಸಾದಾದಹಮೇವ ವಿಷ್ಣು-
-ರ್ಮಯ್ಯೇವ ಸರ್ವಂ ಪರಿಕಲ್ಪಿತಂ ಚ |
ಇತ್ಥಂ ವಿಜಾನಾಮಿ ಸದಾತ್ಮರೂಪಂ
ತಸ್ಯಾಂಘ್ರಿಪದ್ಮಂ ಪ್ರಣತೋಽಸ್ಮಿ ನಿತ್ಯಂ || 2 ||
ತಾಪತ್ರಯಾರ್ಕಸಂತಪ್ತಃ ಕಶ್ಚಿದುದ್ವಿಗ್ನಮಾನಸಃ |
ಶಮಾದಿಸಾಧನೈರ್ಯುಕ್ತಃ ಸದ್ಗುರುಂ ಪರಿಪೃಚ್ಛತಿ || 3 ||
ಅನಾಯಾಸೇನ ಯೇನಾಸ್ಮಾನ್ಮುಚ್ಯೇಯಂ ಭವಬಂಧನಾತ್ |
ತನ್ಮೇ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ಯ ಭಗವನ್ ಕೇವಯಂ ಕೃಪಯಾ ವದ || 4 ||
ಗುರುರುವಾಚ |
ಸಾಧ್ವೀ ತೇ ವಚನವ್ಯಕ್ತಿಃ ಪ್ರತಿಭಾತಿ ವದಾಮಿ ತೇ |
ಇದಂ ತದಿತಿ ವಿಸ್ಪಷ್ಟಂ ಸಾವಧಾನಮನಾಃ ಶೃಣು || 5 ||
ತತ್ತ್ವಮಸ್ಯಾದಿವಾಕ್ಯೋತ್ಥಂ ಯಜ್ಜೀವಪರಮಾತ್ಮನೋಃ |
ತಾದಾತ್ಮ್ಯವಿಷಯಂ ಜ್ಞಾನಂ ತದಿದಂ ಮುಕ್ತಿಸಾಧನಂ || 6 ||
ಶಿಷ್ಯ ಉವಾಚ |
ಕೋ ಜೀವಃ ಕಃ ಪರಶ್ಚಾತ್ಮಾ ತಾದಾತ್ಮ್ಯಂ ವಾ ಕಥಂ ತಯೋಃ |
ತತ್ತ್ವಮಸ್ಯಾದಿವಾಕ್ಯಂ ವಾ ಕಥಂ ತತ್ಪ್ರತಿಪಾದಯೇತ್ || 7 ||
ಗುರುರುವಾಚ |
ಅತ್ರ ಬ್ರೂಮಃ ಸಮಾಧಾನಂ ಕೋಽನ್ಯೋ ಜೀವಸ್ತ್ವಮೇವ ಹಿ |
ಯಸ್ತ್ವಂ ಪೃಚ್ಛಸಿ ಮಾಂ ಕೋಽಹಂ ಬ್ರಹ್ಮೈವಾಸಿ ನ ಸಂಶಯಃ || 8 ||
ಶಿಷ್ಯ ಉವಾಚ |
ಪದಾರ್ಥಮೇವ ಜಾನಾಮಿ ನಾದ್ಯಾಪಿ ಭಗವನ್ ಸ್ಫುಟಂ |
ಅಹಂ ಬ್ರಹ್ಮೇತಿ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥಂ ಪ್ರತಿಪದ್ಯೇ ಕಥಂ ವದ || 9 ||
ಗುರುರುವಾಚ |
ಸತ್ಯಮಾಹ ಭವಾನತ್ರ ವಿಜ್ಞಾನಂ ನೈವ ವಿದ್ಯತೇ |
ಹೇತುಃ ಪದಾರ್ಥಬೋಧೋ ಹಿ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥಾವಗತೇರಿಹ || 10 ||
ಅಂತಃಕರಣತದ್ವೃತ್ತಿಸಾಕ್ಷೀ ಚೈತನ್ಯವಿಗ್ರಹಃ |
ಆನಂದರೂಪಃ ಸತ್ಯಃ ಸನ್ ಕಿಂ ನಾತ್ಮಾನಂ ಪ್ರಪದ್ಯಸೇ || 11 ||
ಸತ್ಯಾನಂದಸ್ವರೂಪಂ ಧೀಸಾಕ್ಷಿಣಂ ಜ್ಞಾನವಿಗ್ರಹಂ |
ಚಿಂತಯಾತ್ಮತಯಾ ನಿತ್ಯಂ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ದೇಹಾದಿಗಾಂ ಧಿಯಂ || 12 ||
ರೂಪಾದಿಮಾನ್ಯತಃ ಪಿಂಡಸ್ತತೋ ನಾತ್ಮಾ ಘಟಾದಿವತ್ |
ವಿಯದಾದಿಮಹಾಭೂತವಿಕಾರತ್ವಾಚ್ಚ ಕುಂಭವತ್ || 13 ||
ಅನಾತ್ಮಾ ಯದಿ ಪಿಂಡೋಽಯಮುಕ್ತಹೇತುಬಲಾನ್ಮತಃ |
ಕರಾಮಲಕವತ್ಸಾಕ್ಷಾದಾತ್ಮಾನಂ ಪ್ರತಿಪಾದಯ || 14 ||
ಘಟದ್ರಷ್ಟಾ ಘಟಾದ್ಭಿನ್ನಃ ಸರ್ವಥಾ ನ ಘಟೋ ಯಥಾ |
ದೇಹದೃಷ್ಟಾ ತಥಾ ದೇಹೋ ನಾಹಮಿತ್ಯವಧಾರಯ || 15 ||
ಏವಮಿಂದ್ರಿಯದೃಙ್ನಾಹಮಿಂದ್ರಿಯಾಣೀತಿ ನಿಶ್ಚಿನು |
ಮನೋ ಬುದ್ಧಿಸ್ತಥಾ ಪ್ರಾಣೋ ನಾಹಮಿತ್ಯವಧಾರಯ || 16 ||
ಸಂಘಾತೋಽಪಿ ತಥಾ ನಾಹಮಿತಿ ದೃಶ್ಯವಿಲಕ್ಷಣಂ |
ದ್ರಷ್ಟಾರಮನುಮಾನೇನ ನಿಪುಣಂ ಸಂಪ್ರಧಾರಯ || 17 ||
ದೇಹೇಂದ್ರಿಯಾದಯೋ ಭಾವಾ ಹಾನಾದಿವ್ಯಾಪೃತಿಕ್ಷಮಾಃ |
ಯಸ್ಯ ಸನ್ನಿಧಿಮಾತ್ರೇಣ ಸೋಽಹಮಿತ್ಯವಧಾರಯ || 18 ||
ಅನಾಪನ್ನವಿಕಾರಃ ಸನ್ನಯಸ್ಕಾಂತವದೇವ ಯಃ |
ಬುದ್ಧ್ಯಾದೀಂಶ್ಚಾಲಯೇತ್ಪ್ರತ್ಯಕ್ಸೋಽಹಮಿತ್ಯವಧಾರಯ || 19 ||
ಅಜಡಾತ್ಮವದಾಭಾಂತಿ ಯತ್ಸಾನ್ನಿಧ್ಯಾಜ್ಜಡಾ ಅಪಿ |
ದೇಹೇಂದ್ರಿಯಮನಃಪ್ರಾಣಾಃ ಸೋಽಹಮಿತ್ಯವಧಾರಯ || 20 ||
ಆಗಮನ್ಮೇ ಮನೋಽನ್ಯತ್ರ ಸಾಂಪ್ರತಂ ಚ ಸ್ಥಿರೀಕೃತಂ |
ಏವಂ ಯೋ ವೇದ ಧೀವೃತ್ತಿಂ ಸೋಽಹಮಿತ್ಯವಧಾರಯ || 21 ||
ಸ್ವಪ್ನಜಾಗರಿತೇ ಸುಪ್ತಿಂ ಭಾವಾಭಾವೌ ಧಿಯಾಂ ತಥಾ |
ಯೋ ವೇತ್ತ್ಯವಿಕ್ರಿಯಃ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಸೋಽಹಮಿತ್ಯವಧಾರಯ || 22 ||
ಘಟಾವಭಾಸಕೋ ದೀಪೋ ಘಟಾದನ್ಯೋ ಯಥೇಷ್ಯತೇ |
ದೇಹಾವಭಾಸಕೋ ದೇಹೀ ತಥಾಹಂ ಬೋಧವಿಗ್ರಹಃ || 23 ||
ಪುತ್ರವಿತ್ತಾದಯೋ ಭಾವಾ ಯಸ್ಯ ಶೇಷತಯಾ ಪ್ರಿಯಾಃ |
ದ್ರಷ್ಟಾ ಸರ್ವಪ್ರಿಯತಮಃ ಸೋಽಹಮಿತ್ಯವಧಾರಯ || 24 ||
ಪರಪ್ರೇಮಾಸ್ಪದತಯಾ ಮಾ ನ ಭೂವಮಹಂ ಸದಾ |
ಭೂಯಾಸಮಿತಿ ಯೋ ದ್ರಷ್ಟಾ ಸೋಽಹಮಿತ್ಯವಧಾರಯ || 25 ||
ಯಃ ಸಾಕ್ಷಿಲಕ್ಷಣೋ ಬೋಧಸ್ತ್ವಂಪದಾರ್ಥಃ ಸ ಉಚ್ಯತೇ |
ಸಾಕ್ಷಿತ್ವಮಪಿ ಬೋದ್ಧೃತ್ವಮವಿಕಾರಿತಯಾತ್ಮನಃ || 26 ||
ದೇಹೇಂದ್ರಿಯಮನಃಪ್ರಾಣಾಹಂಕೃತಿಭ್ಯೋ ವಿಲಕ್ಷಣಃ |
ಪ್ರೋಜ್ಝಿತಾಶೇಷಷಡ್ಭಾವವಿಕಾರಸ್ತ್ವಂಪದಾಭಿಧಃ || 27 ||
ತ್ವಮರ್ಥಮೇವಂ ನಿಶ್ಚಿತ್ಯ ತದರ್ಥಂ ಚಿಂತಯೇತ್ಪುನಃ |
ಅತದ್ವ್ಯಾವೃತ್ತಿರೂಪೇಣ ಸಾಕ್ಷಾದ್ವಿಧಿಮುಖೇನ ಚ || 28 ||
ನಿರಸ್ತಾಶೇಷಸಂಸಾರದೋಷೋಽಸ್ಥೂಲಾದಿಲಕ್ಷಣಃ |
ಅದೃಶ್ಯತ್ವಾದಿಗುಣಕಃ ಪರಾಕೃತತಮೋಮಲಃ || 29 ||
ನಿರಸ್ತಾತಿಶಯಾನಂದಃ ಸತ್ಯಃ ಪ್ರಜ್ಞಾನವಿಗ್ರಹಃ |
ಸತ್ತಾಸ್ವಲಕ್ಷಣಃ ಪೂರ್ಣಃ ಪರಮಾತ್ಮೇತಿ ಗೀಯತೇ || 30 ||
ಸರ್ವಜ್ಞತ್ವಂ ಪರೇಶತ್ವಂ ತಥಾ ಸಂಪೂರ್ಣಶಕ್ತಿತಾ |
ವೇದೈಃ ಸಮರ್ಥ್ಯತೇ ಯಸ್ಯ ತದ್ಬ್ರಹ್ಮೇತ್ಯವಧಾರಯ || 31 ||
ಯಜ್ಜ್ಞಾನಾತ್ಸರ್ವವಿಜ್ಞಾನಂ ಶ್ರುತಿಷು ಪ್ರತಿಪಾದಿತಂ |
ಮೃದಾದ್ಯನೇಕದೃಷ್ಟಾಂತೈಸ್ತದ್ಬ್ರಹ್ಮೇತ್ಯವಧಾರಯ || 32 ||
ಯದಾನಂತ್ಯಂ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಯ ಶ್ರುತಿಸ್ತತ್ಸಿದ್ಧಯೇ ಜಗೌ |
ತತ್ಕಾರ್ಯತ್ವಂ ಪ್ರಪಂಚಸ್ಯ ತದ್ಬ್ರಹ್ಮೇತ್ಯವಧಾರಯ || 33 ||
ವಿಜಿಜ್ಞಾಸ್ಯತಯಾ ಯಚ್ಚ ವೇದಾಂತೇಷು ಮುಮುಕ್ಷುಭಿಃ |
ಸಮರ್ಥ್ಯತೇಽತಿಯತ್ನೇನ ತದ್ಬ್ರಹ್ಮೇತ್ಯವಧಾರಯ || 34 ||
ಜೀವಾತ್ಮನಾ ಪ್ರವೇಶಶ್ಚ ನಿಯಂತೃತ್ವಂ ಚ ತಾನ್ಪ್ರತಿ |
ಶ್ರೂಯತೇ ಯಸ್ಯ ವೇದೇಷು ತದ್ಬ್ರಹ್ಮೇತ್ಯವಧಾರಯ || 35 ||
ಕರ್ಮಣಾಂ ಫಲದಾತೃತ್ವಂ ಯಸ್ಯೈವ ಶ್ರೂಯತೇ ಶ್ರುತೌ |
ಜೀವನಾಂ ಹೇತುಕರ್ತೃತ್ವಂ ತದ್ಬ್ರಹ್ಮೇತ್ಯವಧಾರಯ || 36 ||
ತತ್ತ್ವಂಪದಾರ್ಥೌ ನಿರ್ಣೀತೌ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥಶ್ಚಿಂತ್ಯತೇಽಧುನಾ |
ತಾದಾತ್ಮ್ಯಮತ್ರ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥಸ್ತಯೋರೇವ ಪದಾರ್ಥಯೋಃ || 37 ||
ಸಂಸರ್ಗೋ ವಾ ವಿಶಿಷ್ಟೋ ವಾ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥೋ ನಾತ್ರ ಸಂಮತಃ |
ಅಖಂಡೈಕರಸತ್ವೇನ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥೋ ವಿದುಷಾಂ ಮತಃ || 38 ||
ಪ್ರತ್ಯಗ್ಬೋಧೋ ಯ ಆಭಾತಿ ಸೋಽದ್ವಯಾನಂದಲಕ್ಷಣಃ |
ಅದ್ವಯಾನಂದರೂಪಶ್ಚ ಪ್ರತ್ಯಗ್ಬೋಧೈಕಲಕ್ಷಣಃ || 39 ||
ಇತ್ಥಮನ್ಯೋನ್ಯತಾದಾತ್ಮ್ಯಪ್ರತಿಪತ್ತಿರ್ಯದಾ ಭವೇತ್ |
ಅಬ್ರಹ್ಮತ್ವಂ ತ್ವಮರ್ಥಸ್ಯ ವ್ಯಾವರ್ತೇತ ತದೈವ ಹಿ || 40 ||
ತದರ್ಥಸ್ಯ ಚ ಪಾರೋಕ್ಷ್ಯಂ ಯದ್ಯೇವಂ ಕಿಂ ತತಃ ಶೃಣು |
ಪೂರ್ಣಾನಂದೈಕರೂಪೇಣ ಪ್ರತ್ಯಗ್ಬೋಧೋಽವತಿಷ್ಠತೇ || 41 ||
ತತ್ತ್ವಮಸ್ಯಾದಿವಾಕ್ಯಂ ಚ ತಾದಾತ್ಮ್ಯಪ್ರತಿಪಾದನೇ |
ಲಕ್ಷ್ಯೌ ತತ್ತ್ವಂಪದಾರ್ಥೌ ದ್ವಾವುಪಾದಾಯ ಪ್ರವರ್ತತೇ || 42 ||
ಹಿತ್ವಾ ದ್ವೌ ಶಬಲೌ ವಾಚ್ಯೌ ವಾಕ್ಯಂ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥಬೋಧನೇ |
ಯಥಾ ಪ್ರವರ್ತತೇಽಸ್ಮಾಭಿಸ್ತಥಾ ವ್ಯಾಖ್ಯಾತಮಾದರಾತ್ || 43 ||
ಆಲಂಬನತಯಾ ಭಾತಿ ಯೋಽಸ್ಮತ್ಪ್ರತ್ಯಯಶಬ್ದಯೋಃ |
ಅಂತಃಕರಣಸಂಭಿನ್ನಬೋಧಃ ಸ ತ್ವಂಪದಾಭಿಧಃ || 44 ||
ಮಾಯೋಪಾಧಿರ್ಜಗದ್ಯೋನಿಃ ಸರ್ವಜ್ಞತ್ವಾದಿಲಕ್ಷಣಃ |
ಪಾರೋಕ್ಷ್ಯಶಬಲಃ ಸತ್ಯಾದ್ಯಾತ್ಮಕಸ್ತತ್ಪದಾಭಿಧಃ || 45 ||
ಪ್ರತ್ಯಕ್ಪರೋಕ್ಷತೈಕಸ್ಯ ಸದ್ವಿತೀಯತ್ವಪೂರ್ಣತಾ |
ವಿರುಧ್ಯತೇ ಯತಸ್ತಸ್ಮಾಲ್ಲಕ್ಷಣಾ ಸಂಪ್ರವರ್ತತೇ || 46 ||
ಮಾನಾಂತರವಿರೋಧೇ ತು ಮುಖ್ಯಾರ್ಥಸ್ಯಾಪರಿಗ್ರಹೇ |
ಮುಖ್ಯಾರ್ಥೇನಾವಿನಾಭೂತೇ ಪ್ರತೀತಿರ್ಲಕ್ಷಣೋಚ್ಯತೇ || 47 ||
ತತ್ತ್ವಮಸ್ಯಾದಿವಾಕ್ಯೇಷು ಲಕ್ಷಣಾ ಭಾಗಲಕ್ಷಣಾ |
ಸೋಽಹಮಿತ್ಯಾದಿವಾಕ್ಯಸ್ಥಪದಯೋರಿವ ನಾಪರಾ || 48 ||
ಅಹಂ ಬ್ರಹ್ಮೇತಿವಾಕ್ಯಾರ್ಥಬೋಧೋ ಯಾವದ್ದೃಢೀ ಭವೇತ್ |
ಶಮಾದಿಸಹಿತಸ್ತಾವದಭ್ಯಸೇಚ್ಛ್ರವಣಾದಿಕಂ || 49 ||
ಶ್ರುತ್ಯಾಚಾರ್ಯಪ್ರಸಾದೇನ ದೃಢೋ ಬೋಧೋ ಯದಾ ಭವೇತ್ |
ನಿರಸ್ತಾಶೇಷಸಂಸಾರನಿದಾನಃ ಪುರುಷಸ್ತದಾ || 50 ||
ವಿಶೀರ್ಣಕಾರ್ಯಕರಣೋ ಭೂತಸೂಕ್ಷ್ಮೈರನಾವೃತಃ |
ವಿಮುಕ್ತಕರ್ಮನಿಗಲಃ ಸದ್ಯ ಏವ ವಿಮುಚ್ಯತೇ || 51 ||
ಪ್ರಾರಬ್ಧಕರ್ಮವೇಗೇನ ಜೀವನ್ಮುಕ್ತೋ ಯದಾ ಭವೇತ್ |
ಕಿಂಚಿತ್ಕಾಲಮನಾರಬ್ಧಕರ್ಮಬಂಧಸ್ಯ ಸಂಕ್ಷಯೇ || 52 ||
ನಿರಸ್ತಾತಿಶಯಾನಂದಂ ವೈಷ್ಣವಂ ಪರಮಂ ಪದಂ |
ಪುನರಾವೃತ್ತಿರಹಿತಂ ಕೈವಲ್ಯಂ ಪ್ರತಿಪದ್ಯತೇ || 53 ||
ಇತಿ ಶ್ರೀಮತ್ಪರಮಹಂಸಪರಿವ್ರಾಜಕಾಚಾರ್ಯಸ್ಯ ಶ್ರೀಗೋವಿಂದಭಗವತ್ಪೂಜ್ಯಪಾದಶಿಷ್ಯಸ್ಯ ಶ್ರೀಮಚ್ಛಂಕರಭಗವತಃ ಕೃತೌ ವಾಕ್ಯವೃತ್ತಿಃ ಸಂಪೂರ್ಣಂ |
ವಾಕ್ಯವೃತ್ತಿಃ ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳ ಸಾರವನ್ನು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ "ತತ್ತ್ವಮಸಿ" (ನೀನೇ ಅದು) ಎಂಬ ಮಹಾವಾಕ್ಯದ ಆಳವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸರಳವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ವಿವರಿಸುವ ಅದ್ವೈತ ವೇದಾಂತದ ಒಂದು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಗ್ರಂಥವಾಗಿದೆ. ಇದು ಗುರು ಮತ್ತು ಶಿಷ್ಯರ ನಡುವಿನ ಸಂವಾದದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ರಚಿತವಾಗಿದ್ದು, ಆತ್ಮ ಮತ್ತು ಪರಮಾತ್ಮರ ಏಕತ್ವವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಮಹತ್ವದ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಶ್ರೀ ಆದಿ ಶಂಕರ ಭಗವತ್ಪಾದರು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆಂದು ನಂಬಲಾದ ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು, ಜೀವಿಯು ತನ್ನ ನಿಜ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅರಿಯಲು ಬೇಕಾದ ಸಮಗ್ರ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರಪಂಚದ ಬಂಧನಗಳಿಂದ ವಿಮುಕ್ತಿ ನೀಡಬಲ್ಲ ಏಕೈಕ ಪರಮತತ್ತ್ವವನ್ನು ಅರಿಯುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಇದು ತೋರುತ್ತದೆ.
ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀ ವಿಷ್ಣುವನ್ನು ಪರಬ್ರಹ್ಮ ಸ್ವರೂಪಿಯೆಂದು ವರ್ಣಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಳಯಗಳಿಗೆ ಕಾರಣನಾದ, ಅಚಿಂತ್ಯ ಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ, ವಿಶ್ವೇಶ್ವರನಾದ, ಅನಂತ ಮೂರ್ತಿಯಾದ, ಮಾಯಾ ಬಂಧನಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತನಾದ, ಅಪಾರ ಸುಖ ಸಾಗರನಾದ ಶ್ರೀವಲ್ಲಭನ ಪಾದಪದ್ಮಗಳಿಗೆ ನಮನಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ (ಶ್ಲೋಕ 1). ಆತನ ಕೃಪೆಯಿಂದಲೇ ಜೀವಿಯು ತನ್ನನ್ನು ವಿಷ್ಣು ಸ್ವರೂಪಿಯೆಂದು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಎರಡನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಹೇಳುತ್ತದೆ, ಇದು ಆತ್ಮಜ್ಞಾನದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ. ಇಡೀ ವಿಶ್ವವೇ ತನ್ನಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪಿತವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಸದಾತ್ಮರೂಪದ ಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಆತನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಿತ್ಯ ನಮಸ್ಕಾರ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ.
ಸಂಸಾರದ ತ್ರಿವಿಧ ತಾಪಿಗಳಿಂದ (ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ, ಆಧಿಭೌತಿಕ, ಆಧಿ ದೈವಿಕ) ತಾಪಗೊಂಡ ಶಿಷ್ಯನೊಬ್ಬನು, ಈ ಬಂಧನಗಳಿಂದ ಸುಲಭವಾಗಿ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯಲು ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಶಮಾदि ಸಾಧನಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಸದ್ಗುರುವಿನ ಮೊರೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ (ಶ್ಲೋಕ 3-4). ಗುರುವು ಶಿಷ್ಯನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ, "ತತ್ತ್ವಮಸಿ" ಎಂಬ ಮಹಾವಾಕ್ಯವೇ ಮುಕ್ತಿಗೆ ಏಕೈಕ ಸಾಧನ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಘೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ. ಜೀವ ಮತ್ತು ಪರಮಾತ್ಮರ ನಡುವಿನ ಅಭೇದ ಜ್ಞಾನವೇ ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸುತ್ತಾನೆ (ಶ್ಲೋಕ 5-6). ಶಿಷ್ಯನು "ಜೀವ ಯಾರು? ಪರಮಾತ್ಮ ಯಾರು? ಅವರ ಅಭೇದ ಹೇಗೆ? ಮಹಾವಾಕ್ಯ ಇದನ್ನು ಹೇಗೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ?" ಎಂದು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸ್ಪಷ್ಟೀಕರಣ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಪದಾರ್ಥದ ಅರ್ಥ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದರೂ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥವು ಇನ್ನೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ.
ಗುರುವು ಶಿಷ್ಯನಿಗೆ ಆತ್ಮಸ್ವರೂಪವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಾನೆ. "ನೀನು ದೇಹವಲ್ಲ, ಇಂದ್ರಿಯಗಳಲ್ಲ, ಮನಸ್ಸಲ್ಲ, ಬುದ್ಧಿಯಲ್ಲ, ಪ್ರಾಣಗಳಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡುವ ಸಾಕ್ಷಿ ಚೈತನ್ಯವೇ ನೀನು" ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ದೀಪವು ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿದರೂ, ಅದು ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ, ದೇಹವನ್ನು ಬೆಳಗಿಸುವ ಸಾಕ್ಷಿ ಚೈತನ್ಯವೇ ನೀನು. ಕನಸು, ಎಚ್ಚರ, ಗಾಢ ನಿದ್ರೆಯ ಅವಸ್ಥೆಗಳು ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಇವುಗಳನ್ನು ನೋಡುವ 'ನಾನು' (ಸಾಕ್ಷಿ) ಮಾತ್ರ ಅಚಲವಾಗಿ ನಿಂತಿರುತ್ತದೆ. ಈ ಸಾಕ್ಷಿ ಚೈತನ್ಯವು ನಿರ್ವಿಕಾರ, ನಿತ್ಯ, ಶುದ್ಧ ಜ್ಞಾನಾನಂದ ಸ್ವರೂಪ, ಸರ್ವಜ್ಞ, ಸರ್ವಾಂತರ್ಯಾಮಿ, ಸರ್ವಕರ್ತ, ಸರ್ವಪಾಲಕ, ಮಾಯಾ-ಉಪಾಧಿ ರಹಿತ ಪರಬ್ರಹ್ಮ ಎಂದು ಗುರುವು ವಿವರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ಪರಬ್ರಹ್ಮವೇ 'ತತ್', 'ತ್ವಂ', 'ಅಸಿ' ಪದಗಳ ಅಖಂಡಾರ್ಥವಾಗಿದೆ.
ಈ ಆಳವಾದ ಬೋಧನೆಯ ಮೂಲಕ, ಶಿಷ್ಯನು ತನ್ನ ನಿಜವಾದ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. "ತತ್ತ್ವಮಸಿ" ಎಂಬ ಮಹಾವಾಕ್ಯದ ಆಂತರಿಕ ಅರ್ಥವನ್ನು ಶ್ರವಣ, ಮನನ ಮತ್ತು ನಿದಿಧ್ಯಾಸನದ ಮೂಲಕ ದೃಢಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ, ಬಂಧನಗಳು ನಾಶವಾಗುತ್ತವೆ. ಅರಿವು ದೃಢವಾದಾಗ, ಜೀವಿಯು ಜೀವನ್ಮುಕ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಪ್ರಾರಬ್ಧ ಕರ್ಮಗಳು ಕೊನೆಗೊಂಡ ನಂತರ, ಅವನು ಕೈವಲ್ಯ ಮೋಕ್ಷವನ್ನು, ಅಂದರೆ ಪರಮ ವಿಷ್ಣುಪದವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ಹೀಗೆ ವಾಕ್ಯವೃತ್ತಿಃ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಹಾದಿಯನ್ನು ಸುಲಲಿತವಾಗಿ ತೋರುತ್ತದೆ, ಅಖಂಡ ಜ್ಞಾನಾನಂದ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ನೆರವಾಗುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):
Please login to leave a comment
Loading comments...