ಶ್ರೀ ಶಿವ ಸ್ತೋತ್ರಂ (ಉಪಮನ್ಯು ಕೃತಂ)

ಈ "ಶ್ರೀ ಶಿವ ಸ್ತೋತ್ರಂ (ಉಪಮನ್ಯು ಕೃತಂ)" ಭಗವಾನ್ ಶಿವನಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿತವಾದ ಅತ್ಯಂತ ಭಕ್ತಿಪೂರ್ಣ ಸ್ತೋತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಅಸಾಧಾರಣ ಶಿವಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡ ಉಪಮನ್ಯು ಮಹರ್ಷಿಗಳು, ತಮ್ಮ ಹೃದಯ ತುಂಬಿದ ಶರಣಾಗತಿ, ವೇದಾಂತ ಜ್ಞಾನ, ಅಚಲ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ವಿರಹ ವೇದನೆಯನ್ನು ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಮೂಲಕ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಸ್ತುತಿಯಲ್ಲದೆ, ಭಕ್ತನ ಅಂತರಂಗದ ಆರ್ತನಾಥ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಬೇಡುವ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಾಗಿದೆ, ಇದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಕ್ತನ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವಂತಹ ಆಳವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನುಭವವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.

ಉಪಮನ್ಯು ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಮೊದಲು ಶಂಕರನನ್ನು ಜಯಘೋಷಗಳೊಂದಿಗೆ ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾರೆ: "ಪಾರ್ವತೀಪತೇ! ಶಶಿಖಂಡಮಂಡನ! ಮದನಾಂತಕ! ಭಕ್ತವತ್ಸಲ! ಪ್ರಿಯಕೈಲಾಸ! ದಯಾಸುಧಾಂಬುಧೇ!" ಎಂದು ಸಂಬೋಧಿಸುತ್ತಾ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ದುಃಖವೆಂಬ ಬಾಣವು ತನ್ನ ಹೃದಯವನ್ನು ಛಿದ್ರಗೊಳಿಸಿದಾಗ, ಶರಣ್ಯನಾದ ಈಶ್ವರನೇ ತನ್ನ ಏಕೈಕ ಆಶ್ರಯ ಎಂದು ಅವರು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ. ರಾತ್ರಿಯ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ಸೂರ್ಯನು ಹೇಗೆ ಕಳೆಯುತ್ತಾನೋ, ಹಾಗೆಯೇ ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿರುವ ಅಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ದುಃಖದ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ಭಗವಾನ್ ಶಿವನು ತನ್ನ ತೇಜಸ್ಸಿನಿಂದ ಪ್ರಕಾಶಗೊಳಿಸಬೇಕೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಬಾಹ್ಯ ದುಃಖಗಳ ನಿವಾರಣೆಯಲ್ಲದೆ, ಆಂತರಿಕ ಅಜ್ಞಾನದ ನಾಶವನ್ನೂ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.

ಮಾನವನ ಚರ್ಮಚಕ್ಷುಗಳಿಂದ ಶಿವನ ತತ್ವವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯವೆಂದು ಉಪಮನ್ಯು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, "ಕೃಪಾದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸು" ಎಂದು ಬಾಲ ಸಹಜ ಸರಳತೆಯಿಂದ ಮೊರೆ ಇಡುತ್ತಾರೆ. ಶಿವನ ಸ್ಮರಣೆಯು ಸ್ವತಃ ಪಾವನವಾದುದು, ಅದಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಸ್ತುತಿಯ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವರು ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹಾಲು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಸಿಹಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಸಕ್ಕರೆ ಸೇರಿಸಿದರೆ ಅದರ ಮಾಧುರ್ಯ ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆ ತೋರುವುದಿಲ್ಲವೇ ಹೊರತು ಮೂಲ ಗುಣ ಬದಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ ಶಿವನ ಸ್ಮರಣೆಯು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಪವಿತ್ರವಾದುದು ಮತ್ತು ಅಸಾಧಾರಣವಾದದ್ದು ಎಂದು ಉಪಮನ್ಯು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ, ಇದು ಶಿವಸ್ಮರಣೆಯ ಸ್ವಯಂ-ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.

ಶಿವನು ಶವಮುಂಡಮಾಲೆಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ, ಭಸ್ಮಲೇಪಿತನಾಗಿ ಭಯಂಕರನಾಗಿ ಕಾಣಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ಭಕ್ತರಿಗೆ ಅವನು ಅಮೃತ ಸ್ವರೂಪನು ಮತ್ತು ಮೋಕ್ಷದಾತನು. ಅವನು ಶೂಲಧಾರಿಯಾಗಿ, ದೃಢ ವೈರಾಗ್ಯನಿಷ್ಠನಾಗಿ ಕಂಡರೂ, ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಸೀಮನು. ಭಿಕ್ಷಾಟನೆ ಮಾಡುವ ಸನ್ಯಾಸಿಯಂತೆ ಕಂಡರೂ, ಅವನು ಸಮಸ್ತ ಜಗತ್ತನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಮಹೇಶ್ವರನು. ಅವನ ಚರಿತ್ರವು ಅತಿ ವಿಚಿತ್ರ ಮತ್ತು ಅಗ್ರಾಹ್ಯವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಉಪಮನ್ಯು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷವು ಕೇವಲ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಲೇ ಇಷ್ಟಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುವಂತೆ, ಶಿವನು ಕೇವಲ ಸ್ಮರಣೆಯಿಂದಲೇ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಪ್ರವಹಿಸುವನು, ಇದು ಶಿವನ ಅನಂತ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ದಯೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.

"ಯಮನು ನಮ್ಮನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯುವ ಮೊದಲು ನೀನೇ ನಮ್ಮನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು" ಎಂದು ಉಪಮನ್ಯು ಭಗವಾನ್ ಶಿವನನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ಲೌಕಿಕ ವಿಷಯಗಳು ಹಾವಿನ ವಿಷದಂತೆ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಚುಚ್ಚಿದಾಗ, ಶಿವನ ದಯಾಮೃತವೊಂದೇ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮನ್ನು ದಯೆಯಿಂದ ನೋಡಿ, ಶರಣಾಗತನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ. "ನಿನ್ನ ಹೊರತು ನಾನು ಯಾರನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಲಿ?" ಎಂದು ಉದ್ವೇಗದಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. "ನಾನು ಪಾಪಿ ಎಂದು ನೀನು ಭಾವಿಸಿದರೆ, ನಿನ್ನ ಕಪಾಲಮಾಲೆ ಏಕೆ? ನಿನ್ನ ದಿವ್ಯರೂಪ ಏಕೆ?" ಎಂದು ಶಿವನ ಕರುಣೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಮುಳುಗುತ್ತಾರೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, "ಓ ಚಂದ್ರಶೇಖರ! ಓ ಗಿರಿರಾಜಕನ್ಯಾಕಾಂತಾ! ನೀವೇ ನನಗೆ ಶರಣು!" ಎಂದು ಭಕ್ತಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಮುಕ್ತಾಯಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ, ಇದು ಪರಮ ಶರಣಾಗತಿಯ ಪರಮೋಚ್ಚ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.

ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):

• ಶಿವಕೃಪೆ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆ: ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ನಿರಂತರ ಪಠಣದಿಂದ ಭಗವಾನ್ ಶಿವನ ಅಪಾರ ಕರುಣೆ, ಅನುಗ್ರಹ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆ ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾವುದೇ ಕಷ್ಟದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಶಿವನು ಭಕ್ತನಿಗೆ ಆಶ್ರಯ ನೀಡುತ್ತಾನೆ, ಇದರಿಂದ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷತೆ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.
• ಭಯ ಮತ್ತು ದುಃಖ ನಿವಾರಣೆ: ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಆತಂಕ, ಭಯ ಮತ್ತು ದುಃಖಗಳು ದೂರವಾಗಿ, ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ. ಯಮಭಯದಿಂದಲೂ ಮುಕ್ತಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ, ಇದು ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
• ಮಾನಸಿಕ ಸ್ಥಿರತೆ ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯ: ಲೌಕಿಕ ಆಸೆಗಳಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಚಂಚಲತೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ, ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸ್ಥಿರತೆ ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯ ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗುತ್ತದೆ. ಜೀವನದ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಬರುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ.
• ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಉನ್ನತಿ ಮತ್ತು ಮೋಕ್ಷ: ಶಿವತತ್ವದ ಜ್ಞಾನ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಅಂತರಂಗ ಶುದ್ಧಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಭಗವಂತನ ಸ್ಮರಣೆಯಿಂದ ಪಾಪಗಳು ಕಳೆದು ಮೋಕ್ಷದ ಮಾರ್ಗ ಸುಗಮವಾಗುತ್ತದೆ, ಇದು ಜೀವನದ ಅಂತಿಮ ಗುರಿಯನ್ನು ತಲುಪಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
• ಇಷ್ಟಾರ್ಥ ಸಿದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧಿ: ಶಿವನ ಕರುಣಾದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಭಕ್ತರ ಸಕಲ ಇಷ್ಟಾರ್ಥಗಳು ನೆರವೇರುತ್ತವೆ. ದೀರ್ಘಾಯುಷ್ಯ, ಐಶ್ವರ್ಯ ಮತ್ತು ಸೌಭಾಗ್ಯ ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗುತ್ತದೆ, ಇದು ಭೌತಿಕ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಮೃದ್ಧಿಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ.