ಶ್ರೀ ವಾಸುದೇವ ದ್ವಾದಶಾರ್ಣವ ಸ್ತುತಿಃ

ಈ ಶ್ರೀ ವಾಸುದೇವ ದ್ವಾದಶಾರ್ಣವ ಸ್ತುತಿಯು ಭಗವಾನ್ ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಶರಣಾಗತಿಯನ್ನು ಸಮರ್ಪಿಸುವ ಅತ್ಯಂತ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಮತ್ತು ಹೃದಯಸ್ಪರ್ಶಿ ಸ್ತೋತ್ರವಾಗಿದೆ. ಮಾನವ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎದುರಾಗುವ ಅಜ್ಞಾನ, ಕರ್ಮ ಬಂಧನಗಳು, ಮಮಕಾರ, ದುಃಖ ಮತ್ತು ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ಚಕ್ರದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯಲು ಕೇವಲ ಭಗವಂತನ ಶರಣು ಒಂದೇ ಮಾರ್ಗವೆಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಒಂದು ಅನನ್ಯ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಿದು. ಇದು ಭಕ್ತನ ಅಂತರಂಗದ ಕರೆಯಾಗಿದ್ದು, ತನ್ನ ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು, ಭಗವಂತನ ದಿವ್ಯ ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ಕೋರುವ ಭಕ್ತಿಭಾವದ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ.

ಮೊದಲ ಐದು ಶ್ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿ, ಭಕ್ತನು ತನ್ನ ಅವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಮಧುಸೂದನನಿಗೆ ನಿವೇದಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. "ಜ್ಞಾನದ ವಸ್ತ್ರದಿಂದ ರಾಗಗಳನ್ನು ತೊಳೆದು, ಕರ್ಮದ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದೇನೆ, ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು ಮಧುಸೂದನ" ಎಂದು ತನ್ನ ಅಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಕರ್ಮ ಬಂಧನಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಮಾಯೆಯ ಕೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ, ಪುತ್ರ-ದಾರ-ಗೃಹಾದಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೋಹಜಾಲಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿ, ತೃಷ್ಣೆಯಿಂದ ಪೀಡಿತನಾಗಿ, ಭಕ್ತಿಹೀನನಾಗಿ, ದುಃಖ-ಶೋಕಗಳಿಂದ ಆವೃತನಾಗಿ, ಅನಾಥನಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ತನ್ನ ಅಸಹಾಯಕತೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ಸಂಸಾರ ಚಕ್ರದ ಪ್ರಯಾಣದಿಂದ ದಣಿದು, ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ಭಯದಿಂದ ನಲುಗಿರುವ ತನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವಂತೆ ಆಳವಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ.

ಆರರಿಂದ ಹತ್ತರವರೆಗಿನ ಶ್ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿ, ಭಕ್ತನು ತನ್ನ ಗರ್ಭಾವಸ್ಥೆಯಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗಿನ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ತಾನು ಮಾಡಿದ ಪಾಪಗಳನ್ನು ನಿರಸಹಾಯಕನಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. "ಮಾತೃ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಿ ಪೀಡಿತನಾದೆನು, ಜರಾ-ಮರಣದ ಭಯದಿಂದ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ದೈನ್ಯದಿಂದ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ತಾನು ನುಡಿ, ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯೆಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಎಲ್ಲಾ ದುಷ್ಕರ್ಮಗಳನ್ನು, ಮತ್ತು ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡದಿರುವುದನ್ನು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. "ಸುಕೃತವನ್ನು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ, ದುಷ್ಕೃತವನ್ನೇ ಸದಾ ಮಾಡಿದೆ" ಎಂದು ಆತ್ಮಾವಲೋಕನದಿಂದ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು, ಈ ಪಾಪಗಳಿಂದ ಪರಿತಪ್ತನಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಮೊರೆಯಿಡುತ್ತಾನೆ.

ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಭಕ್ತನು ಅನೇಕ ಜನ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ತಿರ್ಯಗ್ ಯೋನಿಗಳು (ಪ್ರಾಣಿ ರೂಪಗಳು) ಮತ್ತು ಮಾನವ ಯೋನಿಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದರೂ, ಇನ್ನೂ ದುಃಖಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯದಿರುವುದನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಈಗ ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನೇ ತನ್ನ ಏಕೈಕ ಆಶ್ರಯ ಎಂದು ಪ್ರಣಾಮಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾನೆ. ಹನ್ನೊಂದರಿಂದ ಹನ್ನೆರಡನೇ ಶ್ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿ, ವಾಸುದೇವ, ಹೃಷಿಕೇಶ, ವೈಕುಂಠನಾಥ - ಯಾವುದೇ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನಿದ್ದರೂ, "ನಾನು ಎಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದರೂ, ಎಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ, ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಭಕ್ತಿ ಎಂದಿಗೂ ದೂರವಾಗದಿರಲಿ" ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಅಚಲ ಶ್ರದ್ಧೆ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯ ನಿರಂತರತೆಯನ್ನು ಬೇಡುವ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಾಗಿದೆ.

ಹದಿಮೂರನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಫಲಶ್ರುತಿಯನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವನ್ನು ಪಠಿಸುವವರು ಅಥವಾ ಕೇಳುವವರು ಯೋಗೇಶ್ವರನಾದ ಹರಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಪರಮ ಪದವನ್ನು (ಅತ್ಯುನ್ನತ ಸ್ಥಾನವನ್ನು) ತಲುಪುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಆಶೀರ್ವಾದದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ, ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಸಂಪೂರ್ಣ ಆತ್ಮ ಸಮರ್ಪಣೆ ಮತ್ತು ದೈವಿಕ ಶರಣಾಗತಿಯ ಒಂದು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದೆ, ಇದು ಭಕ್ತನ ಹೃದಯದಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುವ ಭಗವಂತನ ಕಡೆಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿಶ್ವಾಸ ಮತ್ತು ಅವಲಂಬನೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ.

ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):

• ಶರಣಾಗತಿ ಭಾವವನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ: ಭಕ್ತನು ತನ್ನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದ ಅಹಂಕಾರ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಶಾಂತಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.
• ಮಾನಸಿಕ ಭಾರ ಮತ್ತು ಪಾಪಭಯವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ: ಮಾಡಿದ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಭಗವಂತನ ರಕ್ಷಣೆ ಕೋರುವುದರಿಂದ ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾರ ಮತ್ತು ಪಾಪದ ಭಯ ನಿವಾರಣೆಯಾಗಿ ಆಂತರಿಕ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
• ಮೋಹ, ಮಮಕಾರ, ದುಃಖ, ತೃಷ್ಣೆ ಮುಂತಾದ ಬಂಧನಗಳಿಂದ ವಿಮುಕ್ತಿ: ಸಂಸಾರದ ಬಂಧನಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯಲು ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಸಹಕಾರಿ. ಇದು ಭಕ್ತನನ್ನು ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ.
• ಭಗವದ್ಭಕ್ತಿ ಯಾವ ಜನ್ಮದಲ್ಲೂ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತದೆ: ಪುನರ್ಜನ್ಮಗಳಲ್ಲೂ ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಭಕ್ತಿ ಅಚಲವಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವುದರಿಂದ, ಭಕ್ತನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿರುತ್ತಾನೆ.
• ಸಂಸಾರ ಚಕ್ರದಿಂದ ವಿಮೋಚನೆ: ಸ್ತೋತ್ರದ ನಿಯಮಿತ ಪಠಣವು ಜೀವನ-ಮರಣದ ಚಕ್ರದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯಲು ಮತ್ತು ಯೋಗೇಶ್ವರ ಹರಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಪರಮಪದವನ್ನು ತಲುಪಲು ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಸುಗಮಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.