ವಂದೇ ಶಂಭುಮುಮಾಪತಿಂ ಸುರಗುರುಂ ವಂದೇ ಜಗತ್ಕಾರಣಂ
ವಂದೇ ಪನ್ನಗಭೂಷಣಂ ಮೃಗಧರಂ ವಂದೇ ಪಶೂನಾಂ ಪತಿಂ |
ವಂದೇ ಸೂರ್ಯಶಶಾಂಕವಹ್ನಿನಯನಂ ವಂದೇ ಮುಕುಂದಪ್ರಿಯಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ || 1 ||
ವಂದೇ ಸರ್ವಜಗದ್ವಿಹಾರಮತುಲಂ ವಂದೇಽಂಧಕಧ್ವಂಸಿನಂ
ವಂದೇ ದೇವಶಿಖಾಮಣಿಂ ಶಶಿನಿಭಂ ವಂದೇ ಹರೇರ್ವಲ್ಲಭಂ |
ವಂದೇ ನಾಗಭುಜಂಗಭೂಷಣಧರಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಚಿನ್ಮಯಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ || 2 ||
ವಂದೇ ದಿವ್ಯಮಚಿಂತ್ಯಮದ್ವಯಮಹಂ ವಂದೇಽರ್ಕದರ್ಪಾಪಹಂ
ವಂದೇ ನಿರ್ಮಲಮಾದಿಮೂಲಮನಿಶಂ ವಂದೇ ಮಖಧ್ವಂಸಿನಂ |
ವಂದೇ ಸತ್ಯಮನಂತಮಾದ್ಯಮಭಯಂ ವಂದೇಽತಿಶಾಂತಾಕೃತಿಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ || 3 ||
ವಂದೇ ಭೂರಥಮಂಬುಜಾಕ್ಷವಿಶಿಖಂ ವಂದೇ ತ್ರಯೀಘೋಟಕಂ
ವಂದೇ ಶೈಲಶರಾಸನಂ ಫಣಿಗುಣಂ ವಂದೇಽಬ್ಧಿತೂಣೀರಕಂ |
ವಂದೇ ಪದ್ಮಜಸಾರಥಿಂ ಪುರಹರಂ ವಂದೇ ಮಹಾವೈಭವಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ || 4 ||
ವಂದೇ ಪಂಚಮುಖಾಂಬುಜಂ ತ್ರಿನಯನಂ ವಂದೇ ಲಲಾಟೇಕ್ಷಣಂ
ವಂದೇ ವ್ಯೋಮಗತಂ ಜಟಾಸುಮುಕುಟಂ ವಂದೇಂದುಗಂಗಾಧರಂ |
ವಂದೇ ಭಸ್ಮಕೃತತ್ರಿಪುಂಡ್ರನಿಟಿಲಂ ವಂದೇಽಷ್ಟಮೂರ್ತ್ಯಾತ್ಮಕಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ || 5 ||
ವಂದೇ ಕಾಲಹರಂ ಹರಂ ವಿಷಧರಂ ವಂದೇ ಮೃಡಂ ಧೂರ್ಜಟಿಂ
ವಂದೇ ಸರ್ವಗತಂ ದಯಾಮೃತನಿಧಿಂ ವಂದೇ ನೃಸಿಂಹಾಪಹಂ |
ವಂದೇ ವಿಪ್ರಸುರಾರ್ಚಿತಾಂಘ್ರಿಕಮಲಂ ವಂದೇ ಭಗಾಕ್ಷಾಪಹಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ || 6 ||
ವಂದೇ ಮಂಗಳರಾಜತಾದ್ರಿನಿಲಯಂ ವಂದೇ ಸುರಾಧೀಶ್ವರಂ
ವಂದೇ ಶಂಕರಮಪ್ರಮೇಯಮತುಲಂ ವಂದೇ ಯಮದ್ವೇಷಿಣಂ |
ವಂದೇ ಕುಂಡಲಿರಾಜಕುಂಡಲಧರಂ ವಂದೇ ಸಹಸ್ರಾನನಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ || 7 ||
ವಂದೇ ಹಂಸಮತೀಂದ್ರಿಯಂ ಸ್ಮರಹರಂ ವಂದೇ ವಿರೂಪೇಕ್ಷಣಂ
ವಂದೇ ಭೂತಗಣೇಶಮವ್ಯಯಮಹಂ ವಂದೇಽರ್ಥರಾಜ್ಯಪ್ರದಂ |
ವಂದೇ ಸುಂದರಸೌರಭೇಯಗಮನಂ ವಂದೇ ತ್ರಿಶೂಲಾಯುಧಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ || 8 ||
ವಂದೇ ಸೂಕ್ಷ್ಮಮನಂತಮಾದ್ಯಮಭಯಂ ವಂದೇಽಂಧಕಾರಾಪಹಂ
ವಂದೇ ರಾವಣನಂದಿಭೃಂಗಿವಿನತಂ ವಂದೇ ಸುಪರ್ಣಾವೃತಂ |
ವಂದೇ ಶೈಲಸುತಾರ್ಧಭಾಗವಪುಷಂ ವಂದೇಽಭಯಂ ತ್ರ್ಯಂಬಕಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ || 9 ||
ವಂದೇ ಪಾವನಮಂಬರಾತ್ಮವಿಭವಂ ವಂದೇ ಮಹೇಂದ್ರೇಶ್ವರಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಾಮರತರುಂ ವಂದೇ ನತಾಭೀಷ್ಟದಂ |
ವಂದೇ ಜಹ್ನುಸುತಾಂಬಿಕೇಶಮನಿಶಂ ವಂದೇ ಗಣಾಧೀಶ್ವರಂ
ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ || 10 ||
ಇತಿ ಶ್ರೀ ಶಿವ ಸ್ತುತಿಃ |
“ಶ್ರೀ ಶಿವ ಸ್ತುತಿಃ (ವಂದೇ ಶಂಭುಂ ಉಮಾಪತಿಂ)” ಎಂಬ ಈ ಪವಿತ್ರ ಸ್ತೋತ್ರವು ಪರಮೇಶ್ವರನ ಅಪಾರ ಮಹಿಮೆ, ದಿವ್ಯ ರೂಪಗಳು ಮತ್ತು ಕಲ್ಯಾಣಕಾರಿ ಗುಣಗಳನ್ನು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತದೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರದಲ್ಲಿ, ಕವಿಯು ಶಿವನನ್ನು ಹಲವು ದಿವ್ಯ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ, ಸೌಮ್ಯ ಮತ್ತು ಉಗ್ರ ಸ್ವರೂಪಗಳಲ್ಲಿ, ಹಾಗೂ ಅನುಗ್ರಹದಾಯಕನಾಗಿ ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾ, ಪ್ರತಿ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲೂ ಭಕ್ತರಿಗೆ ರಕ್ಷಣೆ, ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ವರಗಳನ್ನು ಪ್ರಸಾದಿಸುವ ಶಂಕರನ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತಾನೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಭಗವಾನ್ ಶಿವನ ವಿವಿಧ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳು ಮತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಅವನ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ, ಭಕ್ತರಿಗೆ ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಆಳವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ಉಮಾಪತಿ, ಅಂದರೆ ಪಾರ್ವತಿಯ ಪತಿ, ಮತ್ತು ಇಡೀ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಕಾರಣನಾದ ಆನಂದ ಸ್ವರೂಪ ಎಂದು ವರ್ಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವನು ಸರ್ಪಗಳನ್ನು ಆಭರಣವಾಗಿ ಧರಿಸಿದವನು (ಪನ್ನಗಭೂಷಣ), ಜಿಂಕೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದವನು (ಮೃಗಧರ), ಸೂರ್ಯ, ಚಂದ್ರ ಮತ್ತು ಅಗ್ನಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಾಗಿ ಹೊಂದಿದವನು (ಸೂರ್ಯ-ಶಶಾಂಕ-ವಹ್ನಿನಯನ), ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಪ್ರಿಯನಾದವನು (ಮುಕುಂದಪ್ರಿಯ), ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಭಕ್ತರಿಗೆ ಆಶ್ರಯ ಹಾಗೂ ವರಗಳನ್ನು ನೀಡುವವನು (ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ) ಎಂದು ಸ್ತುತಿಸಲಾಗಿದೆ. ಎರಡನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನು ಜಗದ್ವಿಹಾರಿ, ಅಂಧಕಾಸುರನನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿದವನು, ದೇವತೆಗಳ ಶಿಖಾಮಣಿ, ಚಂದ್ರನಂತೆ ಪ್ರಕಾಶಿಸುವವನು, ಗಂಗಾಧರನು, ನಾಗಾಭರಣಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದವನು, ಮತ್ತು ಚಿತ್ತಸ್ವರೂಪನಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಭಕ್ತನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುವವನು ಎಂದು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. ಅವನು ವರಗಳನ್ನು ನೀಡುವ ದಯಾಮಯಿ (ವರದೋದಯಮೂರ್ತಿ) ಎಂದು ಕೊಂಡಾಡಲಾಗಿದೆ. ಮೂರನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನ ನಿತ್ಯ, ದಿವ್ಯ, ಅವ್ಯಯ, ಅಪಾರ ಮತ್ತು ಅಜೇಯ ರೂಪವನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತದೆ. ಶಿವನು ಯಜ್ಞಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಿದವನು, ಸತ್ಯ ಸ್ವರೂಪಿ, ಅನಂತ, ಆದಿ ಮತ್ತು ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದವನು, ಭಯರಹಿತನು ಮತ್ತು ಪರಮಶಾಂತಿಯನ್ನು ನೀಡುವವನು.
ನಾಲ್ಕನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನನ್ನು ಪಂಚಭೂತಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ವರ್ಣಿಸುತ್ತದೆ. ನೀರು, ಅಗ್ನಿ, ಆಕಾಶ, ಪರ್ವತಗಳು, ಸಮುದ್ರಗಳು - ಇವೆಲ್ಲವೂ ಅವನ ಶಕ್ತಿಯ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಅವನು ತ್ರಿಪುರಾಸುರನನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿದ ತ್ರಿಪುರಹರ, ಬ್ರಹ್ಮದೇವನನ್ನು ಸಾರಥಿಯಾಗಿ ಹೊಂದಿದವನು (ಪದ್ಮಜಸಾರಥಿ), ಮತ್ತು ಮಹಾನ್ ವೈಭವವುಳ್ಳವನು (ಮಹಾವೈಭವಂ). ಇದು ಶಿವನ ಸೌಂದರ್ಯ, ಶೌರ್ಯ ಮತ್ತು ಶರಣಾಗತ ರಕ್ಷಣೆಯ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಐದನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಅವನ ಪಂಚಮುಖಿ ರೂಪ, ಮೂರು ಕಣ್ಣುಗಳು (ತ್ರಿನಯನ), ಹಣೆಯ ಮೇಲಿನ ಕಣ್ಣು (ಲಲಾಟಾಕ್ಷ), ಜಟಾಜೂಟದಲ್ಲಿ ಗಂಗೆಯನ್ನು ಧರಿಸಿದವನು, ಭಸ್ಮ ತ್ರಿಪುಂಡ್ರವನ್ನು ಧರಿಸಿದವನು, ಮತ್ತು ಅಷ್ಟಮೂರ್ತಿಗಳ ಸ್ವರೂಪನಾಗಿ ವಿಶ್ವ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವವನು ಎಂದು ವರ್ಣಿಸುತ್ತದೆ. ಆರನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ಕಾಲಹರನು (ಕಾಲವನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುವವನು), ಆರೋಗ್ಯದಾತ, ನೃಸಿಂಹನ ವೈರಿ, ಸರ್ವಗತನು, ವಿಷವನ್ನು ಕಂಠದಲ್ಲಿ ಧರಿಸಿದ ನೀಲಕಂಠನು ಎಂದು ಸ್ತುತಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವನು ವಿವಿಧ ದಿಕ್ಪಾಲಕರಿಂದ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಡುವ ಸರ್ವದೇವರ ಒಡೆಯ.
ಏಳನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನು ಮಂಗಲಪ್ರದಾತ (ಶುಭವನ್ನು ನೀಡುವವನು), ಯಮದ್ವೇಷಿ (ಯಮನನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವವನು), ಅಪ್ರಮೇಯ (ಅಳೆಯಲಾಗದವನು), ಮಹಾಮಹಿಮೆಯುಳ್ಳ ಅಜೇಯನು, ಕುಂಡಲಿರಾಜತರು (ಸರ್ಪಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದವನು), ಮತ್ತು ಸಹಸ್ರಾನನನು (ಸಾವಿರ ಮುಖವುಳ್ಳವನು) ಎಂದು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತದೆ. ಎಂಟನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ಹಂಸಮತಿ (ಪರಮ ಜ್ಞಾನಿ), ತತ್ತ್ವಜ್ಞಾನದಾತ, ಸ್ಮರಹರ (ಕಾಮದೇವನನ್ನು ಸುಟ್ಟವನು), ವಿರೂಪಾಕ್ಷ (ವಿಚಿತ್ರ ಕಣ್ಣುಳ್ಳವನು), ಭೂತಗಣಾಧಿಪತಿ, ಯೋಗಿ ಮತ್ತು ಯೋಗೇಶ್ವರ, ತ್ರಿಶೂಲಧಾರಿ ಎಂದು ವರ್ಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಒಂಬತ್ತನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಅವನ ಸೂಕ್ಷ್ಮ, ಅನಂತ, ಅಜೇಯ ಮತ್ತು ಅಂಧಕಾರ ನಿವಾರಕ ರೂಪವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. ರಾವಣ, ನಂದಿ, ಭೃಂಗಿ ಮುಂತಾದ ಮಹಾಭಕ್ತರಿಂದ ಅವನು ನಮಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ. ಹತ್ತನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ಪಾವನನು, ಆಕಾಶತತ್ತ್ವ ಸ್ವರೂಪನು, ಇಂದ್ರೇಶ್ವರನು, ಭಕ್ತಜನರ ಆಶ್ರಯ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಕನು, ಜಹ್ನುಸುತ (ಗಂಗೆ) ಯನ್ನು ಧರಿಸಿದವನು, ಅಂಬಿಕೇಶನು ಮತ್ತು ಗಣಾಧೀಶ್ವರನು ಎಂದು ಕೊಂಡಾಡಲಾಗಿದೆ. ಪ್ರತಿ ಶ್ಲೋಕವೂ “ವಂದೇ ಭಕ್ತಜನಾಶ್ರಯಂ ಚ ವರದಂ ವಂದೇ ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ” ಎಂದು ಮುಕ್ತಾಯಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಇದು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಶಿವನು ಶರಣಾಗತಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ವರಗಳನ್ನು ಪ್ರಸಾದಿಸುವವನು ಎಂಬ ಸತ್ಯವನ್ನು ಪುನರುಚ್ಚರಿಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):
Please login to leave a comment
Loading comments...