ಆಶಾವಶಾದಷ್ಟದಿಗಂತರಾಲೇ
ದೇಶಾಂತರಭ್ರಾಂತಮಶಾಂತಬುದ್ಧಿಂ |
ಆಕಾರಮಾತ್ರಾದವನೀಸುರಂ ಮಾಂ
ಅಕೃತ್ಯಕೃತ್ಯಂ ಶಿವ ಪಾಹಿ ಶಂಭೋ || 1 ||
ಮಾಂಸಾಸ್ಥಿಮಜ್ಜಾಮಲಮೂತ್ರಪಾತ್ರ-
-ಗಾತ್ರಾಭಿಮಾನೋಜ್ಝಿತಕೃತ್ಯಜಾಲಂ |
ಮದ್ಭಾವನಂ ಮನ್ಮಥಪೀಡಿತಾಂಗಂ
ಮಾಯಾಮಯಂ ಮಾಂ ಶಿವ ಪಾಹಿ ಶಂಭೋ || 2 ||
ಸಂಸಾರಮಾಯಾಜಲಧಿಪ್ರವಾಹ-
-ಸಂಮಗ್ನಮುದ್ಭ್ರಾಂತಮಶಾಂತಚಿತ್ತಂ |
ತ್ವತ್ಪಾದಸೇವಾವಿಮುಖಂ ಸಕಾಮಂ
ಸುದುರ್ಜನಂ ಮಾಂ ಶಿವ ಪಾಹಿ ಶಂಭೋ || 3 ||
ಇಷ್ಟಾನೃತಂ ಭ್ರಷ್ಟಮನಿಷ್ಟಧರ್ಮಂ
ನಷ್ಟಾತ್ಮಬೋಧಂ ನಯಲೇಶಹೀನಂ |
ಕಷ್ಟಾರಿಷಡ್ವರ್ಗನಿಪೀಡಿತಾಂಗಂ
ದುಷ್ಟೋತ್ತಮಂ ಮಾಂ ಶಿವ ಪಾಹಿ ಶಂಭೋ || 4 ||
ವೇದಾಗಮಾಭ್ಯಾಸರಸಾನಭಿಜ್ಞಂ
ಪಾದಾರವಿಂದಂ ತವ ನಾರ್ಚಯಂತಂ |
ವೇದೋಕ್ತಕರ್ಮಾಣಿ ವಿಲೋಪಯಂತಂ
ವೇದಾಕೃತೇ ಮಾಂ ಶಿವ ಪಾಹಿ ಶಂಭೋ || 5 ||
ಅನ್ಯಾಯವಿತ್ತಾರ್ಜನಸಕ್ತಚಿತ್ತಂ
ಅನ್ಯಾಸು ನಾರೀಷ್ವನುರಾಗವಂತಂ |
ಅನ್ಯಾನ್ನಭೋಕ್ತಾರಮಶುದ್ಧದೇಹಂ
ಆಚಾರಹೀನಂ ಶಿವ ಪಾಹಿ ಶಂಭೋ || 6 ||
ಪುರಾತ್ತತಾಪತ್ರಯತಪ್ತದೇಹಂ
ಪರಾಂ ಗತಿಂ ಗಂತುಮುಪಾಯವರ್ಜ್ಯಂ |
ಪರಾವಮಾನೈಕಪರಾತ್ಮಭಾವಂ
ನರಾಧಮಂ ಮಾಂ ಶಿವ ಪಾಹಿ ಶಂಭೋ || 7 ||
ಪಿತಾ ಯಥಾ ರಕ್ಷತಿ ಪುತ್ರಮೀಶ
ಜಗತ್ಪಿತಾ ತ್ವಂ ಜಗತಃ ಸಹಾಯಃ |
ಕೃತಾಪರಾಧಂ ತವ ಸರ್ವಕಾರ್ಯೇ
ಕೃಪಾನಿಧೇ ಮಾಂ ಶಿವ ಪಾಹಿ ಶಂಭೋ || 8 ||
ಇತಿ ಶ್ರೀವೃದ್ಧನೃಸಿಂಹಭಾರತೀ ಸ್ವಾಮೀ ವಿರಚಿತಂ ಶ್ರೀ ಶಿವಾಷ್ಟಕಂ |
ಶ್ರೀ ಶಿವಾಷ್ಟಕಂ 2 (ಎರಡನೇ ಶಿವಾಷ್ಟಕಂ) ಶಿವನ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವ ಭಕ್ತಿಯುತ ಸ್ತೋತ್ರವಾಗಿದೆ. ಇದು ಭಕ್ತನು ತನ್ನ ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳು, ಪಾಪಗಳು, ಅಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಲೌಕಿಕ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಅನುಭವಿಸುವ ಸಂಕಟಗಳನ್ನು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು, ಪರಮೇಶ್ವರನಾದ ಶಿವನಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಕೋರುವ ಒಂದು ಮನದಾಳದ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಮಾನವನ ಸಹಜ ದೋಷಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ, ಅವುಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯಲು ಶಂಭುವಿನ ಕೃಪೆಯನ್ನು ಯಾಚಿಸುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಭಕ್ತನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಪಾಪಗಳಿಂದ, ಮಾಯಾಜಾಲದಿಂದ, ಅಜ್ಞಾನದಿಂದ ಮುಳುಗಿರುವವನಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿಕೊಂಡು, ಶಿವನನ್ನು ರಕ್ಷಕನಾಗಿ, ಪಿತೃ ಸಮಾನನಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಈ ಸ್ತೋತ್ರದಲ್ಲಿ ಭಕ್ತನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಆಸೆಗಳ ಅಧೀನವಾಗಿ ಅಷ್ಟದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆಯುತ್ತಿರುವುದನ್ನು, ಶಾಂತಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಅಶಾಂತಿಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕೇವಲ ದೇಹದ ಆಕಾರಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡು, ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ತನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವಂತೆ ಶಿವನನ್ನು ಬೇಡುತ್ತಾನೆ. ಮಾನವ ದೇಹವು ಮಾಂಸ, ಮೂಳೆ, ಮಜ್ಜೆ, ಮಲಮೂತ್ರಗಳ ಪಾತ್ರೆಯಾಗಿದ್ದು, ಅದರ ಮೇಲೆ ಅಹಂಕಾರ ಪಡುವುದು ವ್ಯರ್ಥವೆಂದು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಕಾಮ, ಕ್ರೋಧ, ಮೋಹಗಳಿಂದ ಪೀಡಿತನಾಗಿ, ಮಾಯಾಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ, ಶಿವನ ಪಾದಸೇವೆಯಿಂದ ವಿಮುಖನಾಗಿ ದುರ್ಜನನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತನಾದ ತನ್ನ ದುಃಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಶಿವನಿಗೆ ನಿವೇದಿಸುತ್ತಾನೆ. ಸತ್ಯವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ, ಧರ್ಮಹೀನನಾಗಿ, ಆತ್ಮಜ್ಞಾನವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಅರಿಷಡ್ವರ್ಗಗಳಾದ ಕಾಮ, ಕ್ರೋಧ, ಲೋಭ, ಮೋಹ, ಮದ, ಮಾತ್ಸರ್ಯಗಳಿಂದ ಪೀಡಿತನಾಗಿರುವ ತನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವಂತೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ.
ವೇದಶಾಸ್ತ್ರಗಳ ಅಧ್ಯಯನದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಇಲ್ಲದೆ, ಶಿವನ ಪಾದಾರವಿಂದಗಳನ್ನು ಪೂಜಿಸದೆ, ವೇದೋಕ್ತ ಕರ್ಮಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿ, ಅನ್ಯಾಯದ ಸಂಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿ, ಅನ್ಯ ಸ್ತ್ರೀಯರ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಕ್ತಿ ಹೊಂದಿ, ಅಶುದ್ಧ ಆಹಾರವನ್ನು ಸೇವಿಸಿ, ಆಚಾರಹೀನನಾಗಿರುವ ತನ್ನನ್ನು ಉದ್ಧರಿಸುವಂತೆ ಭಕ್ತನು ಶಿವನನ್ನು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಲೌಕಿಕ ತಾಪತ್ರಯಗಳಿಂದ (ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ, ಆದಿಭೌತಿಕ, ಆದಿದೈವಿಕ) ದೇಹವು ತಪ್ತವಾಗಿದ್ದರೂ, ಮೋಕ್ಷಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಯಾವುದೇ ಉಪಾಯವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳದೆ, ಇತರರನ್ನು ಅವಮಾನಿಸುವ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿರುವ ನರಾಧಮನಾದ ತನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವಂತೆ ಭಕ್ತನು ಕರುಣಾಳು ಶಿವನಲ್ಲಿ ಮೊರೆ ಇಡುತ್ತಾನೆ.
ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಭಕ್ತನು ಅತ್ಯಂತ ವಿನಮ್ರನಾಗಿ ಶಿವನನ್ನು, "ಓ ಶಂಭೋ! ತಂದೆಯು ತನ್ನ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ ಮಗನನ್ನು ಹೇಗೆ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೋ, ಹಾಗೆಯೇ ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು. ನೀನು ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಪಿತೃ ಮತ್ತು ಸಹಾಯಕನಾಗಿದ್ದೀಯೆ. ನಾನು ಅನೇಕ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದರೂ, ನೀನು ಕರುಣಾಸಾಗರನಾದ್ದರಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು" ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಮಾನವನ ಅಸಹಾಯಕತೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಶಿವನ ಅನಂತ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ, ಭಕ್ತನು ತನ್ನ ಸರ್ವ ದೋಷಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಶಿವನಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಶರಣಾಗುವುದನ್ನು ಬೋಧಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಲ್ಲದೆ, ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪರಿವರ್ತನೆಯ ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ.
ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):
Please login to leave a comment
Loading comments...