ಧ್ಯಾಯೇನ್ನಿತ್ಯಂ ಮಹೇಶಂ ರಜತಗಿರಿನಿಭಂ ಚಾರುಚಂದ್ರಾವತಂಸಂ
ರತ್ನಾಕಲ್ಪೋಜ್ಜ್ವಲಾಂಗಂ ಪರಶುಮೃಗವರಾಭೀತಿಹಸ್ತಂ ಪ್ರಸನ್ನಂ |
ಪದ್ಮಾಸೀನಂ ಸಮಂತಾತ್ ಸ್ತುತಮಮರಗಣೈರ್ವ್ಯಾಘ್ರಕೃತ್ತಿಂ ವಸಾನಂ
ವಿಶ್ವಾದ್ಯಂ ವಿಶ್ವಬೀಜಂ ನಿಖಿಲಭಯಹರಂ ಪಂಚವಕ್ತ್ರಂ ತ್ರಿನೇತ್ರಂ ||
ಪಶುಪತಿಂ ದ್ಯುಪತಿಂ ಧರಣೀಪತಿಂ
ಭುಜಗಲೋಕಪತಿಂ ಚ ಸತೀಪತಿಂ |
ಪ್ರಣತ ಭಕ್ತಜನಾರ್ತಿಹರಂ ಪರಂ
ಭಜತ ರೇ ಮನುಜಾ ಗಿರಿಜಾಪತಿಂ || 1 ||
ನ ಜನಕೋ ಜನನೀ ನ ಚ ಸೋದರೋ
ನ ತನಯೋ ನ ಚ ಭೂರಿಬಲಂ ಕುಲಂ |
ಅವತಿ ಕೋಽಪಿ ನ ಕಾಲವಶಂ ಗತಂ
ಭಜತ ರೇ ಮನುಜಾ ಗಿರಿಜಾಪತಿಂ || 2 ||
ಮುರಜಡಿಂಡಿಮವಾದ್ಯವಿಲಕ್ಷಣಂ
ಮಧುರಪಂಚಮನಾದವಿಶಾರದಂ |
ಪ್ರಮಥಭೂತಗಣೈರಪಿ ಸೇವಿತಂ
ಭಜತ ರೇ ಮನುಜಾ ಗಿರಿಜಾಪತಿಂ || 3 ||
ಶರಣದಂ ಸುಖದಂ ಶರಣಾನ್ವಿತಂ
ಶಿವ ಶಿವೇತಿ ಶಿವೇತಿ ನತಂ ನೃಣಾಂ |
ಅಭಯದಂ ಕರುಣಾವರುಣಾಲಯಂ
ಭಜತ ರೇ ಮನುಜಾ ಗಿರಿಜಾಪತಿಂ || 4 ||
ನರಶಿರೋರಚಿತಂ ಮಣಿಕುಂಡಲಂ
ಭುಜಗಹಾರಮುದಂ ವೃಷಭಧ್ವಜಂ |
ಚಿತಿರಜೋಧವಳೀಕೃತವಿಗ್ರಹಂ
ಭಜತ ರೇ ಮನುಜಾ ಗಿರಿಜಾಪತಿಂ || 5 ||
ಮಖವಿನಾಶಕರಂ ಶಶಿಶೇಖರಂ
ಸತತಮಧ್ವರಭಾಜಿ ಫಲಪ್ರದಂ |
ಪ್ರಳಯದಗ್ಧಸುರಾಸುರಮಾನವಂ
ಭಜತ ರೇ ಮನುಜಾ ಗಿರಿಜಾಪತಿಂ || 6 ||
ಮದಮಪಾಸ್ಯ ಚಿರಂ ಹೃದಿ ಸಂಸ್ಥಿತಂ
ಮರಣಜನ್ಮಜರಾಭಯಪೀಡಿತಂ |
ಜಗದುದೀಕ್ಷ್ಯ ಸಮೀಪಭಯಾಕುಲಂ
ಭಜತ ರೇ ಮನುಜಾ ಗಿರಿಜಾಪತಿಂ || 7 ||
ಹರಿವಿರಂಚಿಸುರಾಧಿಪಪೂಜಿತಂ
ಯಮಜನೇಶಧನೇಶನಮಸ್ಕೃತಂ |
ತ್ರಿನಯನಂ ಭೂವನತ್ರಿತಯಾಧಿಪಂ
ಭಜತ ರೇ ಮನುಜಾ ಗಿರಿಜಾಪತಿಂ || 8 ||
ಪಶುಪತೇರಿದಮಷ್ಟಕಮದ್ಭುತಂ
ವಿರಚಿತಂ ಪೃಥಿವೀಪತಿಸೂರಿಣಾ |
ಪಠತಿ ಸಂಶೃಣುತೇ ಮನುಜಃ ಸದಾ
ಶಿವಪುರೀಂ ವಸತೇ ಲಭತೇ ಮುದಂ || 9 ||
ಇತಿ ಶ್ರೀಪೃಥಿವೀಪತಿಸೂರಿವಿರಚಿತಂ ಶ್ರೀಪಶುಪತ್ಯಷ್ಟಕಂ |
ಪಶುಪತ್ಯಷ್ಟಕಂ ಮಹಾದೇವನಾದ ಶಿವನನ್ನು ಪಶುಪತಿಯಾಗಿ, ಅಂದರೆ ಸಮಸ್ತ ಜೀವರಾಶಿಗಳ ಒಡೆಯ ಮತ್ತು ಪಾಲಕನಾಗಿ ಸ್ತುತಿಸುವ ಒಂದು ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಭಕ್ತಿ ಸ್ತೋತ್ರವಾಗಿದೆ. ಈ ಅಷ್ಟಕವು ಶಿವನ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಮಹಿಮೆ, ಕರುಣೆ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕವಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರ ಆರಂಭಿಕ ಧ್ಯಾನ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನ ದಿವ್ಯರೂಪವನ್ನು ಮನೋಹರವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ, ಭಕ್ತರಿಗೆ ಆ ಮಹಾದೇವನ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಧ್ಯಾನಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ.
ಧ್ಯಾನ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಮಹಾದೇವನು ರಜತಗಿರಿ (ಬೆಳ್ಳಿ ಪರ್ವತ) ಯಂತೆ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ದೇಹವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ಚಂದ್ರಕಲೆಯಿಂದ ಅಲಂಕೃತವಾದ ಶಿರವನ್ನು, ರತ್ನಗಳಿಂದ ಹೊಳೆಯುವ ಅಂಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ. ಅವನ ನಾಲ್ಕು ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಡಲಿ, ಜಿಂಕೆ, ವರಮುದ್ರೆ (ವರ ನೀಡುವ ಭಂಗಿ) ಮತ್ತು ಅಭಯಮುದ್ರೆ (ಭಯ ನಿವಾರಿಸುವ ಭಂಗಿ) ಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಪ್ರಸನ್ನ ವದನನಾಗಿ, ಪದ್ಮಾಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವ, ವ್ಯಾಘ್ರಚರ್ಮವನ್ನು ಧರಿಸಿರುವ, ಪಂಚಮುಖ ಮತ್ತು ತ್ರಿನೇತ್ರಧಾರಿಯಾದ ಶಿವನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಈ ಶ್ಲೋಕವು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಅವನು ವಿಶ್ವಕ್ಕೆ ಆದಿ, ವಿಶ್ವದ ಬೀಜ ಮತ್ತು ಸಮಸ್ತ ಭಯಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡುವವನು, ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ, ಲಯಗಳಿಗೆ ಕಾರಣನಾದ ಪರಮೇಶ್ವರ. ಈ ದಿವ್ಯರೂಪದ ಧ್ಯಾನವು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಆಂತರಿಕ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
ಅಷ್ಟಕದ ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನನ್ನು ಪಶುಪತಿ (ಜೀವಿಗಳ ಒಡೆಯ), ದ್ಯುಪತಿ (ದೇವತೆಗಳ ಒಡೆಯ), ಧರಣೀಪತಿ (ಭೂಮಿಯ ಒಡೆಯ), ಭುಜಗಲೋಕಪತಿ (ನಾಗಲೋಕದ ಒಡೆಯ) ಮತ್ತು ಸತೀಪತಿ (ಪಾರ್ವತಿಯ ಪತಿ) ಎಂದು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತದೆ. ಶರಣಾದ ಭಕ್ತರ ದುಃಖಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸುವ ಪರಮೇಶ್ವರನು ಗಿರಿಜಾಪತಿಯಾಗಿದ್ದು, ಎಲ್ಲರೂ ಅವನನ್ನು ಭಜಿಸಿ ಎಂದು ಕರೆ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಎರಡನೇ ಶ್ಲೋಕವು, ಈ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ತಂದೆ, ತಾಯಿ, ಸಹೋದರರು, ಮಕ್ಕಳು, ಅಪಾರ ಬಲ ಅಥವಾ ಕುಲ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಕಾಲಚಕ್ರಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿದಾಗ ರಕ್ಷಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತದೆ; ಆದ್ದರಿಂದ, ಮಾನವರು ಗಿರಿಜಾಪತಿಯಾದ ಶಿವನ ಶರಣಾಗತಿಯೇ ಏಕೈಕ ಆಶ್ರಯ ಎಂದು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ. ಮೂರನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನನ್ನು ಮುರಜ, ಡಿಂಡಿಮ ಮುಂತಾದ ವಾದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮಧುರವಾದ ಪಂಚಮ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ ನಿಪುಣನಾದ ಸಂಗೀತ ಪ್ರಿಯನಾಗಿ ವರ್ಣಿಸುತ್ತದೆ. ಭೂತಗಣಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಮಥಗಣಗಳಿಂದ ಸೇವಿಸಲ್ಪಡುವ ಈ ದಿವ್ಯ ಸಂಗೀತ ರಸರಾಜನನ್ನು ಭಜಿಸಿ ಎಂದು ಭಕ್ತರನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ.
ನಾಲ್ಕನೇ ಶ್ಲೋಕವು, “ಶಿವ ಶಿವ” ಎಂದು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ನಮಸ್ಕರಿಸುವವರಿಗೆ ಶಿವನು ಆಶ್ರಯ, ಸುಖ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ನೀಡುವವನು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಅವನು ಅಭಯದಾತ ಮತ್ತು ಕರುಣಾಸಾಗರನು. ಐದನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನ ಅನನ್ಯ ರೂಪವನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತದೆ: ನರಮಸ್ತಕಗಳಿಂದ ರಚಿತವಾದ ಕುಂಡಲಗಳು, ಸರ್ಪಗಳ ಹಾರ, ವೃಷಭಧ್ವಜ (ನಂದಿಯ ಧ್ವಜ) ಮತ್ತು ಚಿತಾಭಸ್ಮದಿಂದ ಧವಳೀಕೃತವಾದ ದೇಹ. ಇದು ಶಿವನ ಭಯಂಕರ ಮತ್ತು ಕರುಣಾಮಯಿ ರೂಪಗಳ ಸಂಗಮವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಆರನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನನ್ನು ದಕ್ಷ ಯಜ್ಞ ನಾಶಕ, ಶಶಿಶೇಖರ (ಚಂದ್ರನನ್ನು ಶಿರದಲ್ಲಿ ಧರಿಸಿದವನು) ಮತ್ತು ಯಜ್ಞಗಳ ಫಲಗಳನ್ನು ನೀಡುವವನಾಗಿ ವರ್ಣಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರಳಯಕಾಲದಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳು, ಅಸುರರು ಮತ್ತು ಮಾನವರನ್ನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಲೀನಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಹೇಶ್ವರನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಈ ಶ್ಲೋಕವು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಏಳನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಮರಣ, ಜನನ ಮತ್ತು ಜರಾ (ವೃದ್ಧಾಪ್ಯ) ಇಂತಹ ಭಯಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ಈ ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಮದವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ, ಶಿವನಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಉಪದೇಶಿಸುತ್ತದೆ. ಎಂಟನೇ ಶ್ಲೋಕವು ವಿಷ್ಣು, ಬ್ರಹ್ಮ, ದೇವತೆಗಳು, ಯಮ ಮತ್ತು ಕುಬೇರನಂತಹ ಸಮಸ್ತ ದೇವತೆಗಳಿಂದ ಸ್ತುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ತ್ರಿನೇತ್ರಧಾರಿಯಾದ, ತ್ರಿಲೋಕಾಧಿಪತಿಯಾದ ಶಿವನನ್ನು ಭಜಿಸಬೇಕೆಂದು ಕರೆ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಈ ಪಶುಪತ್ಯಷ್ಟಕವನ್ನು ನಿತ್ಯವೂ ಪಠಿಸುವ ಅಥವಾ ಶ್ರವಣ ಮಾಡುವ ಭಕ್ತರು ಶಿವಪುರಿಯಲ್ಲಿ ನಿವಾಸವನ್ನು ಪಡೆದು ಪರಮಾನಂದವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಫಲಶ್ರುತಿ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):
Please login to leave a comment
Loading comments...