ಮಹಾಯೋಗಪೀಠೇ ತಟೇ ಭೀಮರಥ್ಯಾ
ವರಂ ಪುಂಡರೀಕಾಯ ದಾತುಂ ಮುನೀಂದ್ರೈಃ |
ಸಮಾಗತ್ಯ ತಿಷ್ಠಂತಮಾನಂದಕಂದಂ
ಪರಬ್ರಹ್ಮಲಿಂಗಂ ಭಜೇ ಪಾಂಡುರಂಗಂ || 1 ||
ತಟಿದ್ವಾಸಸಂ ನೀಲಮೇಘಾವಭಾಸಂ
ರಮಾಮಂದಿರಂ ಸುಂದರಂ ಚಿತ್ಪ್ರಕಾಶಂ |
ವರಂ ತ್ವಿಷ್ಟಕಾಯಾಂ ಸಮನ್ಯಸ್ತಪಾದಂ
ಪರಬ್ರಹ್ಮಲಿಂಗಂ ಭಜೇ ಪಾಂಡುರಂಗಂ || 2 ||
ಪ್ರಮಾಣಂ ಭವಾಬ್ಧೇರಿದಂ ಮಾಮಕಾನಾಂ
ನಿತಂಬಃ ಕರಾಭ್ಯಾಂ ಧೃತೋ ಯೇನ ತಸ್ಮಾತ್ |
ವಿಧಾತುರ್ವಸತ್ಯೈ ಧೃತೋ ನಾಭಿಕೋಶಃ
ಪರಬ್ರಹ್ಮಲಿಂಗಂ ಭಜೇ ಪಾಂಡುರಂಗಂ || 3 ||
ಸ್ಫುರತ್ಕೌಸ್ತುಭಾಲಂಕೃತಂ ಕಂಠದೇಶೇ
ಶ್ರಿಯಾ ಜುಷ್ಟಕೇಯೂರಕಂ ಶ್ರೀನಿವಾಸಂ |
ಶಿವಂ ಶಾಂತಮೀಡ್ಯಂ ವರಂ ಲೋಕಪಾಲಂ
ಪರಬ್ರಹ್ಮಲಿಂಗಂ ಭಜೇ ಪಾಂಡುರಂಗಂ || 4 ||
ಶರಚ್ಚಂದ್ರಬಿಂಬಾನನಂ ಚಾರುಹಾಸಂ
ಲಸತ್ಕುಂಡಲಾಕ್ರಾಂತಗಂಡಸ್ಥಲಾಂತಂ |
ಜಪಾರಾಗಬಿಂಬಾಧರಂ ಕಂಜನೇತ್ರಂ
ಪರಬ್ರಹ್ಮಲಿಂಗಂ ಭಜೇ ಪಾಂಡುರಂಗಂ || 5 ||
ಕಿರೀಟೋಜ್ಜ್ವಲತ್ಸರ್ವದಿಕ್ಪ್ರಾಂತಭಾಗಂ
ಸುರೈರರ್ಚಿತಂ ದಿವ್ಯರತ್ನೈರನರ್ಘೈಃ |
ತ್ರಿಭಂಗಾಕೃತಿಂ ಬರ್ಹಮಾಲ್ಯಾವತಂಸಂ
ಪರಬ್ರಹ್ಮಲಿಂಗಂ ಭಜೇ ಪಾಂಡುರಂಗಂ || 6 ||
ವಿಭುಂ ವೇಣುನಾದಂ ಚರಂತಂ ದುರಂತಂ
ಸ್ವಯಂ ಲೀಲಯಾ ಗೋಪವೇಷಂ ದಧಾನಂ |
ಗವಾಂ ಬೃಂದಕಾನಂದದಂ ಚಾರುಹಾಸಂ
ಪರಬ್ರಹ್ಮಲಿಂಗಂ ಭಜೇ ಪಾಂಡುರಂಗಂ || 7 ||
ಅಜಂ ರುಕ್ಮಿಣೀಪ್ರಾಣಸಂಜೀವನಂ ತಂ
ಪರಂ ಧಾಮ ಕೈವಲ್ಯಮೇಕಂ ತುರೀಯಂ |
ಪ್ರಸನ್ನಂ ಪ್ರಪನ್ನಾರ್ತಿಹಂ ದೇವದೇವಂ
ಪರಬ್ರಹ್ಮಲಿಂಗಂ ಭಜೇ ಪಾಂಡುರಂಗಂ || 8 ||
ಸ್ತವಂ ಪಾಂಡುರಂಗಸ್ಯ ವೈ ಪುಣ್ಯದಂ ಯೇ
ಪಠಂತ್ಯೇಕಚಿತ್ತೇನ ಭಕ್ತ್ಯಾ ಚ ನಿತ್ಯಂ |
ಭವಾಂಭೋನಿಧಿಂ ತೇ ವಿತೀರ್ತ್ವಾಂತಕಾಲೇ [ತೇಽಪಿ]
ಹರೇರಾಲಯಂ ಶಾಶ್ವತಂ ಪ್ರಾಪ್ನುವಂತಿ || 9 ||
ಇತಿ ಶ್ರೀಮತ್ಪರಮಹಂಸಪರಿವ್ರಾಜಕಾಚಾರ್ಯಸ್ಯ ಶ್ರೀಗೋವಿಂದಭಗವತ್ಪೂಜ್ಯಪಾದಶಿಷ್ಯಸ್ಯ ಶ್ರೀಮಚ್ಛಂಕರಭಗವತಃ ಕೃತೌ ಶ್ರೀ ಪಾಂಡುರಂಗಾಷ್ಟಕಂ |
ಶ್ರೀ ಪಾಂಡುರಂಗಾಷ್ಟಕಂ ಭಗವಾನ್ ಪಾಂಡುರಂಗ ವಿಠಲನ ದಿವ್ಯ ಉಪಸ್ಥಿತಿ, ಸೌಂದರ್ಯ, ಕರುಣೆ ಮತ್ತು ಪರಮತತ್ವವನ್ನು ಅತಿ ಸುಂದರವಾಗಿ ವರ್ಣಿಸುತ್ತದೆ. ಭೀಮಾ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿರುವ ಮಹಾಯೋಗಪೀಠದ ಮೇಲೆ, ಮುನಿಗಳು, ಸಿದ್ಧರು ಮತ್ತು ಯೋಗಿಗಳು ಅವರ ದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ನೆರೆದಿದ್ದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ, ಆನಂದದ ಮೂಲವಾದ, ಪರಬ್ರಹ್ಮನ ಸ್ವರೂಪನಾದ ಪಾಂಡುರಂಗನು ನಿಂತಿರುವ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಈ ಅಷ್ಟಕವು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತದೆ. ಭಕ್ತ ಪುಂಡಲೀಕನು ಅರ್ಪಿಸಿದ ಇಟ್ಟಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಪಾದವನ್ನು ಇರಿಸಿ ನಿಂತಿರುವ ಭಗವಂತನು, ತನ್ನ ಭಕ್ತರ ಮೇಲಿನ ಅನಂತ ಕೃಪೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಸ್ತೋತ್ರವಲ್ಲ, ಭಗವಂತನ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ.
ನೀಲಮೇಘದಂತೆ ಶ್ಯಾಮಲ ವರ್ಣದಿಂದ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಾ, ಮಿಂಚಿನಂತೆ ಹೊಳೆಯುವ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ, ರಮಾ ದೇವಿಯ ನಿವಾಸ ಸ್ಥಾನವಾದ ಶೋಭೆಯಿಂದ, ಚಿತ್ಪ್ರಕಾಶ ಸ್ವರೂಪನಾಗಿ ಪಾಂಡುರಂಗನು ಭಕ್ತರ ಹೃದಯವನ್ನು ಸೆಳೆಯುತ್ತಾನೆ. ಆತನ ಒಂದು ಪಾದವು ಇಟ್ಟಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರೆ, ಮತ್ತೊಂದು ಪಾದವು ಸ್ವಲ್ಪ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿದ್ದು, ಇದು ಆತನ ಶಾಶ್ವತ ಧ್ಯಾನಸ್ಥ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಜಗತ್ತಿನ ಸೃಷ್ಟಿಗೆ ಆಧಾರವಾದ ಪರಬ್ರಹ್ಮನ ನಾಭಿಕೋಶವು ಆತನಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಸ್ಫುಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ, ಸಕಲ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮೂಲವನ್ನು ಆತನೇ ಎಂದು ಸಾರುತ್ತದೆ.
ಪಾಂಡುರಂಗನ ಕಂಠದಲ್ಲಿ ಕೌಸ್ತುಭಮಣಿಯು ಪ್ರಕಾಶಿಸುತ್ತಿದ್ದು, ಕೇಯೂರಗಳು ಮತ್ತು ರತ್ನಾಭರಣಗಳ ಕಾಂತಿಯು ದೇವತೆಗಳಿಗೂ ಆನಂದ ನೀಡುವ ಮಹಾಶೋಭೆಯನ್ನು ಹೊರಸೂಸುತ್ತದೆ. ಶರತ್ಕಾಲದ ಚಂದ್ರನಂತೆ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಮುಖ, ಮನೋಹರವಾದ ಮಂದಹಾಸ, ಕೆಂಪಾದ ಗಲ್ಲದ ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಜಪಾರಾಗದಂತೆ ಕೆಂಪಾದ ಅಧರಗಳು ಭಗವಂತನ ದಿವ್ಯ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಕವಿ ಮಧುರವಾಗಿ ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ರೂಪವು ಲಕ್ಷ್ಮಿದೇವಿಗೆ ಪ್ರಿಯನಾದ, ಲೋಕಪಾಲಕನಾದ ಶ್ರೀನಿವಾಸನ ಸ್ವರೂಪವನ್ನೂ ನೆನಪಿಸುತ್ತದೆ.
ತ್ರಿಭಂಗ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸೊಂಟವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಬಾಗಿಸಿ ನಿಂತಿರುವ ಭಗವಂತನು, ನವಿಲುಗರಿಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತವಾದ ಕಿರೀಟವನ್ನು ಧರಿಸಿ, ಗೋಪವೇಷದಲ್ಲಿ ಕೊಳಲನ್ನು ನುಡಿಸುತ್ತಾ ಗೋಮಾತೆಗಳಿಗೂ, ಗೋಪಾಲಕರಿಗೂ ಆನಂದವನ್ನು ನೀಡಿದ ಗೋಪಾಲ ಕೃಷ್ಣನ ತತ್ತ್ವವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆತನು ರುಕ್ಮಿಣೀ ದೇವಿಗೆ ಪ್ರಾಣಸಂಜೀವಿನಿ, ಭಕ್ತರಿಗೆ ವರಗಳನ್ನು ನೀಡುವವನು, ಮಾಯೆಯನ್ನು ದಾಟಿ ಕೈವಲ್ಯಪಥಕ್ಕೆ ದ್ವಾರ, ತುರೀಯ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ಪರಮಪದಮೂರ್ತಿ. ಈ ಅಷ್ಟಕವನ್ನು ಭಕ್ತಿ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಪಠಿಸುವವರು ಭವಸಾಗರವನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ದಾಟಿ, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಹರಿಯ ಶಾಶ್ವತ ಧಾಮವಾದ ವೈಕುಂಠವನ್ನು ಸೇರುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಫಲಶ್ರುತಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):
Please login to leave a comment
Loading comments...