ಸಿಂಧುದೇಶೋದ್ಭವೋ ವಿಪ್ರೋ ನಾಮ್ನಾ ಸತ್ಯವ್ರತಃ ಸುಧೀಃ |
ವಿರಕ್ತ ಇಂದ್ರಿಯಾರ್ಥೇಭ್ಯಸ್ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಪುತ್ರಗೃಹಾದಿಕಂ || 1 ||
ವೃಂದಾವನೇ ಸ್ಥಿತಃ ಕೃಷ್ಣಮಾರರಾಧ ದಿವಾನಿಶಂ |
ನಿಃಸ್ವಃ ಸತ್ಯವ್ರತೋ ವಿಪ್ರೋ ನಿರ್ಜನೇಽವ್ಯಗ್ರಮಾನಸಃ || 2 ||
ಕಾರ್ತಿಕೇ ಪೂಜಯಾಮಾಸ ಪ್ರೀತ್ಯಾ ದಾಮೋದರಂ ನೃಪ |
ತೃತೀಯೇಽಹ್ನಿ ಸಕೃದ್ಭುಂಕ್ತೇ ಪತ್ರಂ ಮೂಲಂ ಫಲಂ ತಥಾ || 3 ||
ಏವಂ ಭಾವಸಮಾಯುಕ್ತೋ ಭಕ್ತ್ಯಾ ತದ್ಗತಮಾನಸಃ |
ಪೂಜಯಿತ್ವಾ ಹರಿಂ ಸ್ತೌತಿ ಪ್ರೀತ್ಯಾ ದಾಮೋದರಾಭಿಧಂ || 4 ||
ಸತ್ಯವ್ರತ ಉವಾಚ |
ನಮಾಮೀಶ್ವರಂ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದರೂಪಂ
ಲಸತ್ಕುಂಡಲಂ ಗೋಕುಲೇ ಭ್ರಾಜಮಾನಂ |
ಯಶೋದಾಭಿಯೋಲೂಖಲೇ ಧಾವಮಾನಂ
ಪರಾಮೃಷ್ಟಮತ್ಯಂತತೋ ದೂತಗೋಪ್ಯಾ || 5 ||
ರುದಂತಂ ಮುಹುರ್ನೇತ್ರಯುಗ್ಮಂ ಮೃಜಂತಂ
ಕರಾಂಭೋಜಯುಗ್ಮೇನ ಸಾತಂಕನೇತ್ರಂ |
ಮುಹುಃ ಶ್ವಾಸಕಂ ಪತ್ರಿರೇಖಾಂಕಕಂಠಂ
ಸ್ಥಿತಂ ನೌಮಿ ದಾಮೋದರಂ ಭಕ್ತವಂದ್ಯಂ || 6 ||
ವರಂ ದೇವ ದೇಹೀಶ ಮೋಕ್ಷಾವಧಿಂ ವಾ
ನ ಚಾನ್ಯಂ ವೃಣೇಽಹಂ ವರೇಶಾದಪೀಹ |
ಇದಂ ತೇ ವಪುರ್ನಾಥ ಗೋಪಾಲಬಾಲಂ
ಸದಾ ಮೇ ಮನಸ್ಯಾವಿರಾಸ್ತಾಂ ಕಿಮನ್ಯೈಃ || 7 ||
ಇದಂ ತೇ ಮುಖಾಂಭೋಜಮತ್ಯಂತನೀಲೈ-
-ರ್ವೃತಂ ಕುಂತಲೈಃ ಸ್ನಿಗ್ಧವಕ್ತ್ರೈಶ್ಚ ಗೋಪ್ಯಾ |
ಮುಹುಶ್ಚುಂಬಿತಂ ಬಿಂಬರಕ್ತಾಧರಂ ಮೇ
ಮನಸ್ಯಾವಿರಾಸ್ತಾಮಲಂ ಲಕ್ಷಲಾಭೈಃ || 8 ||
ನಮೋ ದೇವ ದಾಮೋದರಾನಂತ ವಿಷ್ಣೋ
ಪ್ರಸೀದ ಪ್ರಭೋ ದುಃಖಜಾಲಾಬ್ಧಿಮಗ್ನಂ |
ಕೃಪಾದೃಷ್ಟಿವೃಷ್ಟ್ಯಾಽತಿದೀನಂ ಚ ರಕ್ಷ
ಗೃಹಾಣೇಶ ಮಾಮಜ್ಞಮೇವಾಕ್ಷಿದೃಶ್ಯಂ || 9 ||
ಕುಬೇರಾತ್ಮಜೌ ವೃಕ್ಷಮೂರ್ತೀ ಚ ಯದ್ವ-
-ತ್ತ್ವಯಾ ಮೋಚಿತೌ ಭಕ್ತಿಭಾಜೌ ಕೃತೌ ಚ |
ತಥಾ ಪ್ರೇಮಭಕ್ತಿಂ ಸ್ವಕಾಂ ಮೇ ಪ್ರಯಚ್ಛ
ನ ಮೋಕ್ಷೇ ಗ್ರಹೋ ಮೇಽಸ್ತಿ ದಾಮೋದರೇಹ || 10 ||
ನಮಸ್ತೇ ಸುಧಾಮ್ನೇ ಸ್ಫುರದ್ದೀಪ್ತಧಾಮ್ನೇ
ತಥೋರಃಸ್ಥವಿಶ್ವಸ್ಯ ಧಾಮ್ನೇ ನಮಸ್ತೇ |
ನಮೋ ರಾಧಿಕಾಯೈ ತ್ವದೀಯಪ್ರಿಯಾಯೈ
ನಮೋಽನಂತಲೀಲಾಯ ದೇವಾಯ ತುಭ್ಯಂ || 11 ||
ನಾರದ ಉವಾಚ |
ಸತ್ಯವ್ರತದ್ವಿಜಸ್ತೋತ್ರಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ದಾಮೋದರೋ ಹರಿಃ |
ವಿದ್ಯುಲ್ಲೀಲಾಚಮತ್ಕಾರೋ ಹೃದಯೇ ಶನಕೈರಭೂತ್ || 12 ||
ಇತಿ ಶ್ರೀಮಹಾಪುರಾಣೇ ಸತ್ಯವ್ರತಕೃತ ಶ್ರೀ ದಾಮೋದರ ಸ್ತೋತ್ರಂ |
ಶ್ರೀ ದಾಮೋದರ ಸ್ತೋತ್ರಂ, ಸಿಂಧು ಪ್ರದೇಶದ ಸತ್ಯವ್ರತ ಮಹರ್ಷಿಗಳು ರಚಿಸಿದ ಒಂದು ಅತಿ ಪವಿತ್ರ ಭಕ್ತಿಗೀತೆಯಾಗಿದೆ. ಸತ್ಯವ್ರತರು ಐಹಿಕ ಬಂಧನಗಳು, ಇಂದ್ರಿಯ ಮೋಹಗಳು ಮತ್ತು ಗೃಹ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ವೃಂದಾವನದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನ ಆರಾಧನೆಗೆ ಸಮರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ನಿರಾಸಕ್ತ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು. ಕಾರ್ತಿಕ ಮಾಸದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಅತ್ಯಂತ ಶುದ್ಧ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಮತ್ತು ಸರಳ ಜೀವನಶೈಲಿಯಿಂದ ಭಗವಾನ್ ದಾಮೋದರನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾ, ಈ ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕ ಸ್ತೋತ್ರವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿದರು. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಕೃಷ್ಣನ ಮೇಲಿನ ಅವರ ಅಚಲವಾದ ಪ್ರೇಮಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣ ಶರಣಾಗತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ.
ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಕೃಷ್ಣನ ಆಕರ್ಷಕ ದಾಮೋದರ ರೂಪವನ್ನು ವೈಭವೀಕರಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ತಾಯಿ ಯಶೋದೆ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿದಾಗ, ಗೋಕುಲದಲ್ಲಿ ಓಡುತ್ತಿರುವ ಬಾಲಕೃಷ್ಣನ ಭಯಭರಿತ ಓಟ, ಅವನ ಕಿವಿಯೋಲೆಗಳು ಹೊಳೆಯುತ್ತಾ ತೂಗಾಡುವುದು, ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಯಶೋದೆಯಿಂದ ಹಿಡಿಯಲ್ಪಟ್ಟು ಒರಳು ಕಲ್ಲಿಗೆ ಕಟ್ಟಲ್ಪಡುವುದು—ಈ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಮನಮುಟ್ಟುವಂತೆ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವನ ಅಳುವ ಮುಖ, ಕಮಲದಂತಹ ಕೈಗಳಿಂದ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು, ನಡುಗುವ ಗಂಟಲು ಮತ್ತು ಮಗುವಿನಂತಹ ಮುಗ್ಧ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಭಕ್ತನ ಹೃದಯವನ್ನು ಕರಗಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ವರ್ಣನೆಯು ಕೃಷ್ಣನ ಮಾಧುರ್ಯ ಮತ್ತು ಲೀಲೆಗಳನ್ನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟುವಂತೆ ನಿರೂಪಿಸುತ್ತದೆ.
ಸತ್ಯವ್ರತ ಮಹರ್ಷಿಗಳು ತಮ್ಮ ಸ್ತೋತ್ರದಲ್ಲಿ, ತನಗೆ ಯಾವುದೇ ವರ ಬೇಡ – ಮೋಕ್ಷವೂ ಸಹ ಬೇಡ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ. ಗೋಪಾಲನಾದ ಆ ಕೃಷ್ಣನ ಮುದ್ದು ಮಗುವಿನ ರೂಪವು ಸದಾ ತನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರಬೇಕು ಎಂಬುದು ಅವರ ಏಕೈಕ ಆಸೆ. ಕೃಷ್ಣನ ಕಪ್ಪು ಸುರುಳಿಗುರುಳಿನಿಂದ ಆವೃತವಾದ ಕಮಲದ ಮುಖ, ಕೆಂಪಾದ ತುಟಿಗಳು, ಗೋಪಿಯರಿಂದ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮುತ್ತಿಡಲ್ಪಟ್ಟ ಆ ದಿವ್ಯಮುಖ—ಇವೇ ಭಕ್ತನಿಗೆ ಪರಮ ವರಗಳೆಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಭಾಗವು ಶುದ್ಧ ಭಕ್ತಿಯ ಅತ್ಯುನ್ನತ ರೂಪವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಭಕ್ತನು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ನಿರಂತರ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬಯಸುತ್ತಾನೆ.
ನಂತರ ಭಕ್ತನು ಭಗವಾನ್ ದಾಮೋದರನನ್ನು, ಅನಂತ ವಿಷ್ಣುವನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ – ದುಃಖ ಸಾಗರದಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವಂತೆ ಮತ್ತು ಕರುಣೆಯಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವಂತೆ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಕುಬೇರನ ಪುತ್ರರನ್ನು ಕೃಷ್ಣನು ಹೇಗೆ ಬಂಧನದಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿ ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತರನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿದನೋ, ಅದೇ ರೀತಿ ತನಗೂ ಶುದ್ಧ ಪ್ರೇಮ ಭಕ್ತಿಯ ವರವನ್ನು ನೀಡುವಂತೆ ಯಾಚಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಸ್ತೋತ್ರವು ಕೃಷ್ಣನ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿದ ಹೊಳೆಯುವ ಹಗ್ಗಕ್ಕೆ, ಅವನ ದಿವ್ಯ ರೂಪಕ್ಕೆ, ರಾಧಾ ದೇವಿಗೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಅನಂತ ಲೀಲೆಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಅರ್ಪಿಸುತ್ತದೆ. ನಾರದ ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಈ ಸ್ತೋತ್ರವನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ ದಾಮೋದರನ ಹೃದಯವು ತಕ್ಷಣದ ಆನಂದದಿಂದ ತುಂಬಿತು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಇದು ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಅಸಾಧಾರಣ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):
Please login to leave a comment
Loading comments...