ಪಿತಾಮಹಶಿರಚ್ಛೇದಪ್ರವೀಣಕರಪಲ್ಲವ |
ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ಮಹೇಶ್ವರ || 1 ||
ನಿಶುಂಭಶುಂಭಪ್ರಮುಖದೈತ್ಯಶಿಕ್ಷಣದಕ್ಷಿಣೇ |
ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ಮಹೇಶ್ವರಿ || 2 ||
ಶೈಲರಾಜಸ್ಯ ಜಾಮಾತಃ ಶಶಿರೇಖಾವತಂಸಕ |
ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ಮಹೇಶ್ವರ || 3 ||
ಶೈಲರಾಜಾತ್ಮಜೇ ಮಾತಃ ಶಾತಕುಂಭನಿಭಪ್ರಭೇ |
ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ಮಹೇಶ್ವರಿ || 4 ||
ಭೂತನಾಥ ಪುರಾರಾತೇ ಭುಜಂಗಾಮೃತಭೂಷಣ |
ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ಮಹೇಶ್ವರ || 5 ||
ಪಾದಪ್ರಣತಭಕ್ತಾನಾಂ ಪಾರಿಜಾತಗುಣಾಧಿಕೇ |
ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ಮಹೇಶ್ವರಿ || 6 ||
ಹಾಲಾಸ್ಯೇಶ ದಯಾಮೂರ್ತೇ ಹಾಲಾಹಲಲಸದ್ಗಳ |
ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ಮಹೇಶ್ವರ || 7 ||
ನಿತಂಬಿನಿ ಮಹೇಶಸ್ಯ ಕದಂಬವನನಾಯಿಕೇ |
ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ನಮಸ್ತುಭ್ಯಂ ಮಹೇಶ್ವರಿ || 8 ||
ಇತಿ ಶ್ರೀಹಾಲಾಸ್ಯಮಾಹಾತ್ಮ್ಯೇ ಸಂಘಿಲಕೃತಂ ಉಮಾಮಹೇಶ್ವರಾಷ್ಟಕಂ |
ಸಂಘಿಲ ಮಹರ್ಷಿಗಳಿಂದ ರಚಿತವಾದ ಉಮಾಮಹೇಶ್ವರಾಷ್ಟಕಂ ಶಿವ ಮತ್ತು ಪಾರ್ವತಿ ದೇವಿಯನ್ನು ಪರಮ ಕರುಣಾಮಯಿ ದಿವ್ಯ ದಂಪತಿಗಳಾಗಿ ಸ್ತುತಿಸುವ ಒಂದು ಸುಂದರ ಸ್ತೋತ್ರವಾಗಿದೆ. ಈ ಅಷ್ಟಕವು ಉಮಾಮಹೇಶ್ವರರ ದಿವ್ಯ ರೂಪಗಳು, ಶೌರ್ಯ, ದಯೆ, ರಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಭಕ್ತರನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ವಿಧದಲ್ಲೂ ಅನುಗ್ರಹಿಸುವ ತತ್ವವನ್ನು ಮೃದು ಭಕ್ತಿ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಶಿವ-ಶಕ್ತಿಯ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧವನ್ನು, ಅವರ ಸೃಷ್ಟಿ-ಸ್ಥಿತಿ-ಲಯ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಭಕ್ತರ ಮೇಲಿನ ಅಪಾರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
ಈ ಅಷ್ಟಕವು ಕೇವಲ ಸ್ತುತಿಯಾಗಿರದೆ, ದೈವಿಕ ದಂಪತಿಗಳಾದ ಶಿವ ಮತ್ತು ಪಾರ್ವತಿಯರ ಐಕ್ಯತೆಯನ್ನು, ಅವರ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯ ಸಮನ್ವಯವನ್ನು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಶಿವನು ಲಯಕರ್ತ, ಜ್ಞಾನದ ಸಂಕೇತ ಮತ್ತು ಸಕಲ ಲೋಕಗಳ ರಕ್ಷಕನಾದರೆ, ಪಾರ್ವತಿಯು ಆದಿಶಕ್ತಿ, ಮಾತೃತ್ವ ಮತ್ತು ಕರುಣೆಯ ಸ್ವರೂಪಳು. ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಪಠಣವು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಶಿವ-ಶಕ್ತಿಯ ಸಾಮರಸ್ಯವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ, ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಮತೋಲನವನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಅಹಂಕಾರದ ನಾಶ, ದುಷ್ಟ ಶಕ್ತಿಗಳ ಸಂಹಾರ ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ರಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ದೈವಿಕ ಶಕ್ತಿಯ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ.
ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಮಹೇಶ್ವರನ ಮಹಾಪರಾಕ್ರಮವನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಬ್ರಹ್ಮನ ಶಿರಚ್ಛೇದ ಮಾಡಿದ ಶಿವನ ಕರಗಳು ಧರ್ಮರಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಶೌರ್ಯವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತವೆ. ಶಿವನು ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಅಜ್ಞಾನದ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ನಾಶಮಾಡುವ ಪರಮ ಬಲಮೂರ್ತಿ. ಎರಡನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಪಾರ್ವತೀ ದೇವಿಯನ್ನು ಶುಂಭ-ನಿಶುಂಭಾದಿ ಅಸುರರನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿದ ಮಹಾಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಸ್ತುತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವಳು ದಕ್ಷಿಣೇಶ್ವರಿ, ಅಸುರ ಸಂಹಾರಿಣಿ ಮತ್ತು ಭಕ್ತ ರಕ್ಷಕಿ. ಅವಳ ಶಕ್ತಿ ಅಗಾಧ. ಮೂರನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ಶೈಲರಾಜ (ಹಿಮವಂತ)ನ ಅಳಿಯನಾಗಿ, ಚಂದ್ರನನ್ನು ತಿಲಕವಾಗಿ ಧರಿಸಿದ ಔನ್ನತ್ಯಮೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ರೂಪವು ಶಾಂತಿ, ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಪಾವನತೆಗೆ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ, ಭಕ್ತರಿಗೆ ಆಶ್ರಯ ನೀಡುತ್ತದೆ. ನಾಲ್ಕನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಪಾರ್ವತೀ ದೇವಿಯು ಶೈಲರಾಜಾತ್ಮಜೆ (ಹಿಮವಂತನ ಮಗಳು)ಯಾಗಿ, ಸುವರ್ಣದಂತೆ ಕಾಂತಿಯುತವಾದ ವರ್ಣದಿಂದ, ಪ್ರೀತಿ, ದಯೆ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯ ಕಿರಣಗಳನ್ನು ಪ್ರಸಾರಿಸುವ ಮಾತೆಯಾಗಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತಳಾಗುತ್ತಾಳೆ.
ಐದನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ಭೂತನಾಥ, ಪುರಾರಾತ (ತ್ರಿಪುರಾಸುರ ಸಂಹಾರಕ), ನೀಲಕಂಠ, ಸರ್ಪಗಳನ್ನು ಆಭರಣಗಳಾಗಿ ಧರಿಸಿದ ಯೋಗೇಶ್ವರನಾಗಿ ವರ್ಣಿತನಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಭಕ್ತರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಅವನ ವೈಭವವು ಸರ್ವೋನ್ನತವಾಗಿದೆ. ಆರನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಪಾರ್ವತೀ ದೇವಿಯು ಭಕ್ತರ ಪಾದಸೇವೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಅವರಿಗೆ ವರಗಳನ್ನು ಪ್ರಸಾದಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಪಾರಿಜಾತ ವೃಕ್ಷಕ್ಕಿಂತಲೂ ಶ್ರೇಷ್ಠಳು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಅವಳ ಅನುಗ್ರಹವು ಎಲ್ಲಾ ಲೋಕಗಳಿಗೂ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಏಳನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನನ್ನು ಹಾಲಾಸ್ಯೇಶ್ವರ (ಚಿದಂಬರಂ)ನಾಗಿ, ಹಾಲಾಹಲ ವಿಷವನ್ನು ಕಂಠದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದ ದಯಾಮೂರ್ತಿಯಾಗಿ ವರ್ಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವನ ಕರುಣೆ ಅಪಾರ. ಎಂಟನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಪಾರ್ವತೀ ದೇವಿಯು ಶಿವನ ವಾಮಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯವಾಸಿನಿ, ಕದಂಬವನಗಳ ದೇವತೆಯಾಗಿ ದರ್ಶನ ನೀಡುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ಮಾತೃತ್ವ, ರಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಭಕ್ತರನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತಾಳೆ.
ಈ ಅಷ್ಟಕವು ಉಮಾಮಹೇಶ್ವರರ ದಿವ್ಯ ಐಕ್ಯತೆಯನ್ನು, ಅವರ ಶಕ್ತಿ-ಶಾಂತಿ ಸಮನ್ವಯವನ್ನು, ಮತ್ತು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಅವರು ನೀಡುವ ಪರಿರಕ್ಷಣಾನುಭವವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಪಠಣದಿಂದ ಭಕ್ತರು ದೈವಿಕ ದಂಪತಿಗಳಾದ ಶಿವ ಮತ್ತು ಪಾರ್ವತಿಯರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅನುಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):
Please login to leave a comment
Loading comments...