ಶ್ರೀ ಶಿವ ಸ್ತುತಿಃ (ಇಂದ್ರಾದಿ ಕೃತಂ)

“ಶ್ರೀ ಶಿವ ಸ್ತುತಿಃ (ಇಂದ್ರಾದಿ ಕೃತಂ)” ಎಂಬುದು ದೇವತೆಗಳ ಅಧಿಪತಿಯಾದ ಇಂದ್ರ ಮತ್ತು ಇತರ ದೇವತೆಗಳು ಆದಿದೇವನಾದ ಮಹೇಶ್ವರನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುವ ಒಂದು ಭಕ್ತಿಪೂರ್ಣ ಸ್ತೋತ್ರವಾಗಿದೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಲಯಗಳಿಗೆ ಆಧಾರವಾಗಿರುವ ಪರಮಪುರುಷನಾದ ಶಿವನ ದೈವಿಕ ಗುಣಗಳನ್ನು, ಅವನ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಕತ್ವವನ್ನು ಮತ್ತು ಸರ್ವಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವರ್ಣಿಸುತ್ತದೆ. ದೇವತೆಗಳು ದೈತ್ಯರ ಭಯದಿಂದ ಕಂಗೆಟ್ಟಾಗ, ಶಿವನ ಶರಣು ಹೋಗಿ, ಅವನಿಂದ ರಕ್ಷಣೆ ಪಡೆಯಲು ಈ ಸ್ತೋತ್ರವನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಶಿವನ ಅನಂತ ರೂಪಗಳು, ಅವನ ಮಹಿಮೆ ಮತ್ತು ಭಕ್ತರ ಮೇಲಿನ ಅವನ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.

ಸ್ತೋತ್ರದ ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ದೇವತೆಗಳು ಶಿವನನ್ನು 'ತ್ರ್ಯಂಬಕ', 'ಭೂತಭಾವನ', 'ಉಮಾಪತಿ', 'ಜಗತ್ಪತಿ', 'ಶಂಕರ' ಎಂದು ಸಂಬೋಧಿಸಿ, ಶರಣಾದ ತಮ್ಮನ್ನು ಸ್ವತಃ ರಕ್ಷಿಸುವಂತೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ. ಎರಡನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನ ಜಟೆಯಲ್ಲಿರುವ ಚಂದ್ರಕಲೆಯು ತ್ರಿಲೋಕಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಾಶಪಡಿಸುವ ತೇಜಸ್ಸನ್ನು, ಅವನ ತ್ರಿಶೂಲಧಾರಿಯಾದ ರೂಪವನ್ನು, ಅವನನ್ನು ಪುರುಷೋತ್ತಮ ಮತ್ತು ಅಚ್ಯುತ ಎಂದು ವರ್ಣಿಸಿ, ದೈತ್ಯರ ಭಯದಿಂದ ನಡುಗುತ್ತಿರುವ ತಮ್ಮನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಮೂರನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನನ್ನು ಆದಿದೇವ, ಪುರುಷೋತ್ತಮ, ಹರಿ, ಭವ, ಮಹೇಶ್ವರ, ತ್ರಿಪುರಾಂತಕ, ಭಗಾಕ್ಷಹಾರಿ, ವೃಷಧ್ವಜ ಎಂದು ಹಲವಾರು ದೈವಿಕ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿ, ವಿಶ್ವಕರ್ತ ಮತ್ತು ಸಂಹಾರಕರ್ತ ಎಂದು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಾಲ್ಕನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಗಿರೀಶ, ಉಮಾಪತಿ, ಗಣಾಧಿಪತಿ, ಭೂತೇಶ, ಶಾಶ್ವತ, ಅವ್ಯಯ, ದೇವತೆಗಳಿಂದ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟವನು ಮತ್ತು ಅಸುರನಾಶಕ ಎಂದು ಶಿವನಲ್ಲಿ ಶರಣು ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ.

ಐದನೆಯ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನ ಪಂಚಭೂತಗಳಲ್ಲಿನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. ಆತ ಧ್ವನಿರೂಪಿಯಾಗಿ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ, ತೇಜಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದ್ವಿವಿಧವಾಗಿ, ಜಲದಲ್ಲಿ ತ್ರಿವಿಧವಾಗಿ ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಪಂಚಗುಣ ಪ್ರಧಾನನಾಗಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಆರನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ಅಗ್ನಿರೂಪಿಯಾಗಿ, ಮರಗಳಲ್ಲಿ, ಕಲ್ಲುಗಳಲ್ಲಿ, ಎಳ್ಳುಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಎಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿಯೂ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ವರ್ಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಹೀಗೆ ಅವನು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ, ಸರ್ವಜ್ಞ ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವವನು ಎಂದು ಘೋಷಿಸುತ್ತದೆ. ಏಳನೆಯ ಶ್ಲೋಕವು ಸೃಷ್ಟಿಗೆ ಮುಂಚೆ ಸೂರ್ಯ-ಚಂದ್ರರಿಲ್ಲದ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ, ಶಿವನ ತೇಜಸ್ಸೇ ಆತ್ಮಸ್ವರೂಪವಾಗಿ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಎಂಟನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ಕಪಾಲಮಾಲಿನಿ, ಸ್ಮಶಾನವಾಸಿ, ಭಸ್ಮಾಶ್ರಿತ, ನಾಗಾಭರಣಧಾರಿ, ಅಂತಕಾಂತಕ ಮತ್ತು ಅಸುರ ವಿನಾಶಕನಾಗಿ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಸ್ತುತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂಬತ್ತನೆಯ ಶ್ಲೋಕವು ಉಮಾದೇವಿಯು ಶಕ್ತಿ ಸ್ವರೂಪಿಣಿ ಮತ್ತು ಶಿವನು ಪುರುಷ ತತ್ವ ಎಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ, ತ್ರಿಶೂಲವು ಈ ಶಕ್ತಿ-ಶಿವ ತತ್ವಗಳ ಏಕತೆಗೆ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. ಹತ್ತನೆಯ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನ ಜಟೆಗಳು ಸಮಸ್ತ ಸಾಗರಗಳು ಮತ್ತು ನದಿಗಳಾಗಿ ಹರಡಿರುವುದನ್ನು, ಅವನ ಜ್ಞಾನವು ಸೃಷ್ಟಿ ಎಲ್ಲೆಡೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಹನ್ನೊಂದನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ನಾರಾಯಣ ಮತ್ತು ಬ್ರಹ್ಮ ಇಬ್ಬರೂ ಶಿವನಿಂದಲೇ ಉದ್ಭವಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು, ಮತ್ತು ಸತ್ವ, ರಜಸ್, ತಮಸ್ ಗುಣಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಶಿವನು ವಿಶ್ವವ್ಯಾಪಿ ರೂಪಗಳನ್ನು ತಾಳುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕೊನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳು ತಮ್ಮ ಶರಣಾಗತಿಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿ, ಶಿವನ ಕರುಣೆಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗಲು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ನಿರಂತರ ಪಠಣದಿಂದ ಭಕ್ತರು ಮಹಾದೇವನ ಅನುಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಶಿವನ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಕತ್ವ, ಸರ್ವಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಪರಮ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಡುವ ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜಾಗೃತಿ ಮತ್ತು ಆಂತರಿಕ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಇದು ಕೇವಲ ದೇವತೆಗಳ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಲ್ಲದೆ, ಸಮಸ್ತ ಮಾನವಕುಲಕ್ಕೆ ಶಿವನನ್ನು ಆರಾಧಿಸಲು ಒಂದು ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯಾಗಿದೆ. ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಈ ಸ್ತೋತ್ರವನ್ನು ಪಠಿಸುವವರು ಸಕಲ ಕಷ್ಟಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಹೊಂದಿ, ಮೋಕ್ಷವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ನಂಬಿಕೆ.

ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):

• ಸಕಲ ಅಡೆತಡೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಿ: ಶಿವನ ರಕ್ಷಣಾತ್ಮಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸುವುದರಿಂದ ದೈಹಿಕ, ಮಾನಸಿಕ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅಡೆತಡೆಗಳು ನಿವಾರಣೆಯಾಗುತ್ತವೆ.
• ಆಂತರಿಕ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿ: ಶಿವನ ಧ್ಯಾನರೂಪವಾದ ಸ್ತುತಿಯು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ನೀಡಿ, ಮಾನಸಿಕ ಒತ್ತಡವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
• ಶತ್ರುಭಯ ನಿವಾರಣೆ: ದೇವತೆಗಳು ದೈತ್ಯರ ಭಯದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಹೊಂದಿದಂತೆ, ಭಕ್ತರೂ ತಮ್ಮ ಶತ್ರುಗಳಿಂದ ಮತ್ತು ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಶಕ್ತಿಗಳಿಂದ ರಕ್ಷಣೆ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
• ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರಗತಿ: ಶಿವನ ವಿವಿಧ ರೂಪಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಗುಣಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜ್ಞಾನ ವೃದ್ಧಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮೋಕ್ಷ ಮಾರ್ಗ ಸುಗಮವಾಗುತ್ತದೆ.
• ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತು: ಮಹಾದೇವನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಉತ್ತಮ ಆರೋಗ್ಯ, ಸಂಪತ್ತು ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧಿ ಲಭಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ.