ಧ್ರುವ ಕೃತ ಭಗವತ್ ಸ್ತುತಿಃ

ಧ್ರುವ ಕೃತ ಭಗವತ್ ಸ್ತುತಿಯು ಶ್ರೀಮದ್ಭಾಗವತದ ಒಂದು ಅತಿ ಪವಿತ್ರ ಮತ್ತು ಪ್ರೇರಕ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಮಹಾರಾಜ ಧ್ರುವರು ಕೇವಲ ಐದು ವರ್ಷದವರಿದ್ದಾಗ, ತಮ್ಮ ಮಲತಾಯಿಯ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಅವಮಾನಿತರಾಗಿ, ಭಗವಂತನ ದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ತೀವ್ರ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿದರು. ಅವರ ಅಚಲ ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ದೃಢ ಸಂಕಲ್ಪಕ್ಕೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಪರಮಪುರುಷನಾದ ಶ್ರೀಹರಿಯು ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾದಾಗ, ಆ ಪೂರ್ಣ ಬ್ರಹ್ಮನ ಸೌಂದರ್ಯ ಮತ್ತು ಮಹಿಮೆಗೆ ಬೆರಗಾದ ಧ್ರುವರು ಮಾಡಿದ ದಿವ್ಯ ಸ್ತುತಿಯೇ ಈ ಭಗವತ್ ಸ್ತುತಿ. ಇದು ಧ್ರುವರ ಹೃದಯದ ಆಳವಾದ ಶರಣಾಗತಿ, ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಸೃಷ್ಟಿ-ಸ್ಥಿತಿ-ಲಯ ತತ್ವವನ್ನು ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ.

ಧ್ರುವರು ತಮ್ಮ ಸ್ತುತಿಯನ್ನು ಭಗವಂತನ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಕತ್ವ ಮತ್ತು ಸರ್ವಶಕ್ತಿಮತ್ತೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದರ ಮೂಲಕ ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. "ಯೋಽನ್ತಃ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ಮಮ ವಾಚಮಿಮಾಂ ಪ್ರಸುಪ್ತಾಂ..." ಎಂಬ ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಭಗವಂತನು ತಮ್ಮ ಸುಪ್ತಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮಾತು, ಇಂದ್ರಿಯಗಳು, ಪ್ರಾಣಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಅವುಗಳಿಗೆ ಜೀವ ತುಂಬುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆತನೇ ಪುರುಷೋತ್ತಮ, ಸಮಸ್ತ ಶಕ್ತಿಗಳ ಮೂಲ. ಎರಡನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ "ಏಕಸ್ತ್ವಮೇವ ಭಗವನ್ನಿದಮಾತ್ಮಶಕ್ತ್ಯಾ..." ಎಂದು ಭಗವಂತನ ಮಾಯಾ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾರೆ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಅಸಂಖ್ಯ ರೂಪಗಳು, ಮಹತ್ತತ್ವದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಸ್ಥೂಲ ರೂಪದವರೆಗೆ, ಎಲ್ಲವೂ ಭಗವಂತನ ಮಾಯಾಶಕ್ತಿಯಿಂದಲೇ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿವೆ. ಅಗ್ನಿಯು ಹಲವು ಮರಗಳಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರೂ, ಮೂಲದಲ್ಲಿ ಅಗ್ನಿ ಒಂದೇ ಆಗಿರುವಂತೆ, ಭಗವಂತನು ಅನೇಕ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರೂ, ಆತನು ಒಬ್ಬನೇ ಎಂದು ಧ್ರುವರು ತಮ್ಮ ಅನುಭವವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಮುಂದುವರಿದು, ಭಗವಂತನ ಪಾದಪದ್ಮಗಳೇ ಭಕ್ತನಿಗೆ ಅಂತಿಮ ಆಶ್ರಯ ಎಂದು ಧ್ರುವರು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ. "ತಸ್‍ಯಾಪವರ್ಗ್ಯಶರಣಂ ತವ ಪಾದಮೂಲಂ ವಿಸ್ಮರ್ಯತೇ ಕೃತವಿದಾ ಕಥಮಾರ್ತಬಂಧೋ" ಎಂದು, ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನವನ್ನು ನೀಡುವ ದೈವವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕ್ಷಣಿಕ ಇಂದ್ರಿಯ ಸುಖಗಳಿಗಾಗಿ ಭ್ರಮಿಸುವವರು ಭಗವಂತನ ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದವರು ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಮತ್ತು ವಿಷಾದದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷದಿಂದ ವಿಷಫಲಗಳನ್ನು ಕೇಳುವವರಂತೆ, ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡುವ ಭಗವಂತನಿಂದ ಕ್ಷಣಿಕ ಭೋಗಗಳನ್ನು ಕೇಳುವವರನ್ನು ಅವರು ವಿಮರ್ಶಿಸುತ್ತಾರೆ. ಭಗವಂತನ ದಿವ್ಯರೂಪದ ಧ್ಯಾನ ಮತ್ತು ಆತನ ಕಥಾ ಶ್ರವಣದಿಂದ ಸಿಗುವ ಆನಂದವು ಬ್ರಹ್ಮಾನಂದವನ್ನೂ ಮೀರಿದ್ದು ಎಂದು ಧ್ರುವರು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಆನಂದವು ಭಕ್ತನನ್ನು ಯಾವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೂ, ವಿಮಾನದಿಂದ ಬಿದ್ದಾಗಲೂ ಸಹ, ಪರವಶತೆಯಿಂದ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ.

ಧ್ರುವರು ಭಗವಂತನ ಗುಣಕಥಾಮೃತದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಭವಸಾಗರವನ್ನು ದಾಟಲು ಯಾಚಿಸುತ್ತಾರೆ. ಭಗವಂತನ ಪಾದರೇಣುಗಳ ಸುವಾಸನೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟ ಹೃದಯಗಳು ಸಂಸಾರ ಬಂಧನಗಳನ್ನು ಸ್ವಯಂಚಾಲಿತವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತವೆ ಎಂದು ಅವರು ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸೃಷ್ಟಿಯ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾ, ಕಲ್ಪಾಂತದಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಜಗತ್ತು ಭಗವಂತನ ಉದರದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅದೇ ನಾಭಿಯಿಂದ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಕಮಲವು ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅನಂತಶಯನನಾದ ಭಗವಂತನ ನಾಭಿಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಪದ್ಮವು ಅರಳುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕೃತಜ್ಞತೆಯಿಂದ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೊನೆಯದಾಗಿ, ಧ್ರುವರು ಪರಬ್ರಹ್ಮನನ್ನು ಅಜ, ನಿತ್ಯ, ಪರಮಾನಂದಮಯ, ವಿಪರೀತ ಶಕ್ತಿಗಳ ನಡುವೆ ನಿಂತಿರುವ ಸಾಕ್ಷಿ, ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ವಿವೇಕದ ಸ್ವರೂಪ ಎಂದು ಸ್ತುತಿಸಿ, "ಓ ದಯಾಮಯ! ಹಸುವೊಂದು ತನ್ನ ಕರುವನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಾಪಾಡುತ್ತದೆಯೋ ಹಾಗೆಯೇ ದುಃಖಿತನಾದ ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು" ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಭಕ್ತನ ಹೃದಯವನ್ನು ಮೃದುಗೊಳಿಸಿ, ಆತ್ಮತತ್ವವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವ ವಿಶೇಷ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):

• ಅಚಲ ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರಗತಿ: ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಪಠಣವು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಅಚಲವಾದ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಥದಲ್ಲಿ ಗಮನಾರ್ಹ ಪ್ರಗತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
• ಮಾನಸಿಕ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ದುಃಖ ನಿವಾರಣೆ: ಧ್ರುವರು ಅನುಭವಿಸಿದಂತೆ, ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಮೂಲಕ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಶರಣಾಗುವುದರಿಂದ ದುಃಖ, ಮಾನಸಿಕ ಗೊಂದಲಗಳು ದೂರವಾಗಿ ಆಳವಾದ ಮನಃಶಾಂತಿ ಲಭಿಸುತ್ತದೆ.
• ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಮತ್ತು ಆಂತರಿಕ ಶಕ್ತಿ: ಭವಸಾಗರವನ್ನು ದಾಟಲು ಅಗತ್ಯವಾದ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಮತ್ತು ಆಂತರಿಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ, ಜೀವನದ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
• ಮೋಕ್ಷದ ಅರಿವು ಮತ್ತು ಸ್ಪಷ್ಟತೆ: ಭಗವಂತನ ನಿಜವಾದ ಸ್ವರೂಪ ಮತ್ತು ಮೋಕ್ಷದ ತತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ, ಜೀವನದ ಅಂತಿಮ ಗುರಿಯನ್ನು ಅರಿಯಲು ನೆರವಾಗುತ್ತದೆ.
• ಇಂದ್ರಿಯ ನಿಗ್ರಹ ಮತ್ತು ಏಕಾಗ್ರತೆ: ಭಗವಂತನ ಸ್ಮರಣೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗುವುದರಿಂದ ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಹತೋಟಿಗೆ ಬರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಏಕಾಗ್ರತೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ.