ಶ್ರೀ ಶಿವ ಸ್ತುತಿಃ (ಅಂಧಕ ಕೃತಂ)

“ಶ್ರೀ ಶಿವ ಸ್ತುತಿಃ (ಅಂಧಕ ಕೃತಂ)” ಎಂಬುದು ಅಂಧಕಾಸುರನು ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರ ಭಂಗವಾದ ನಂತರ, ಪರಮೇಶ್ವರನ ನಿಜ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅರಿತು, ಭಕ್ತಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಮಾಡಿದ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಕೇವಲ ಸ್ತುತಿಯಲ್ಲದೆ, ಪಾಪಗಳ ವಿಮೋಚನೆ ಮತ್ತು ಭಯ ನಿವಾರಣೆಗೆ ಇರುವ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ. ಶಿವನು ಅವನ ದುಷ್ಟ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಿದ ನಂತರ, ಅಂಧಕನು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಭರಿತ ಹೃದಯದಿಂದ ಶಿವನ ಮಹಿಮೆ, ನಿತ್ಯತ್ವ, ಸರ್ವವ್ಯಾಪಕತ್ವ, ದಯೆ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣಾತ್ಮಕ ಗುಣಗಳನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಮನಸ್ಸಿನ ಶುದ್ಧೀಕರಣಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಶರಣಾಗತಿಗೆ ಒಂದು ಅದ್ಭುತ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದೆ.

ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಅಂಧಕನು ಶಿವನನ್ನು ಭೈರವ ಭೀಮ ರೂಪಧಾರಿಯಾಗಿ, ಮೂರು ಲೋಕಗಳ ರಕ್ಷಕನಾಗಿ, ಶೂಲಧಾರಿ, ಕಪಾಲಮಾಲೆಯನ್ನು ಧರಿಸಿದವನು, ಸರ್ಪಗಳನ್ನು ಆಭರಣವಾಗಿ ಹೊಂದಿದವನು ಮತ್ತು ತ್ರಿನೇತ್ರಧಾರಿಯಾಗಿ ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ಭ್ರಾಂತಿಯಿಂದ ಕೂಡಿದ ಪಾಪಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿ ತನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಬೇಕೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ. ಎರಡನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ಸರ್ವೇಶ್ವರ, ವಿಶ್ವಮೂರ್ತಿ, ದೇವತೆಗಳು ಮತ್ತು ಅಸುರರಿಂದ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಪಾದಪೀಠವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವನು, ಮೂರು ಲೋಕಗಳಿಗೆ ತಾಯಿ-ತಂದೆಯ ಸಮಾನ, ವೃಷಭವಾಹನನು ಮತ್ತು ಶರಣಾದವರಿಗೆ ಆಶ್ರಯದಾತ ಎಂದು ಪ್ರಣಾಮಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮೂರನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ದೇವತೆಗಳು, ಸಿದ್ಧರು, ಯಕ್ಷರು, ಮನುಷ್ಯರು ಮತ್ತು ಭೂತಗಣಗಳು – ಎಲ್ಲರೂ ಶಿವನನ್ನು ಅನೇಕ ಹೆಸರುಗಳಿಂದ, ಅಂದರೆ 'ಹರ', 'ಸ್ಥಾಣು', 'ಮಹೇಶ್ವರ', 'ಭೂತಾಧಿಪತಿ' ಎಂದು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅಂಧಕನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಶಿವನು ಈ ಎಲ್ಲ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ.

ನಾಲ್ಕನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಪಿತೃದೇವತೆಗಳು, ರಾಕ್ಷಸರು ಮತ್ತು ಯಕ್ಷರು ಕೂಡ ಭಯ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಶಿವನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ, ತನ್ನ ಪಾಪಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿ ರಕ್ಷಿಸುವಂತೆ ಶರಣಾಗುತ್ತಾನೆ. ಐದನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ತ್ರಿದೇವರು (ಬ್ರಹ್ಮ-ವಿಷ್ಣು-ರುದ್ರ), ತ್ರಿಧರ್ಮ ಸ್ವರೂಪಿ, ತ್ರಿಪುಷ್ಕರ ಸ್ವರೂಪಿ, ಅಜ್ಞಾತ, ಅವ್ಯಯ, ಶುದ್ಧಾತ್ಮ ಮತ್ತು ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳಿಂದ ಪ್ರಶಂಸಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಪರಮತತ್ತ್ವ ಎಂದು ಅಂಧಕನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆರನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ತ್ರಿಣಾಚಿಕೇತ, ತ್ರಿಪದ, ತ್ರಿಶೂಲಧಾರಿ, ಷಡಂಗವೇತ್ತನಾದ ಶಂಭುವನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾ, ಮೂರು ಲೋಕಗಳ ಅಧಿಪತಿಯಾದ ಆತನಿಗೆ ಭಯದಿಂದ ಶರಣು ಹೋಗುವುದಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಏಳನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಅಂಧಕನು ತಾನು ಮಾಡಿದ ಅಪರಾಧಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು, ಕಾಮದೇವನನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿದ ಮಹೇಶ್ವರನು ತನ್ನ ಮೇಲೆ ದಯೆತೋರಿ ಕ್ಷಮಿಸುವಂತೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ.

ಎಂಟನೇ ಮತ್ತು ಒಂಬತ್ತನೇ ಶ್ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿ, ಶಿವನ ಸರ್ವಪಾಪನಾಶಕ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾ, ತಾನು ಪಾಪಾತ್ಮನಾದರೂ, ಶಿವನ ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದ ಪಾವನನಾಗುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ವಿನಯದಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಮುಂದಿನ ಶ್ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿ, ಶಿವನನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ, ಧಾತ, ವಿಜಯಪ್ರದಾತ, ಮಂಗಳ ಸ್ವರೂಪ, ಓಂಕಾರ ಸ್ವರೂಪ, ಬ್ರಹ್ಮ-ವಿಷ್ಣು-ಮಹೇಶ್ವರರ ಏಕರೂಪ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ-ವ್ಯಕ್ತ-ಅವ್ಯಕ್ತ ತತ್ತ್ವಗಳ ಮೂಲಾಧಾರ, ವಿಶ್ವವ್ಯಾಪ್ತ, ಸಹಸ್ರನೇತ್ರ, ಸಹಸ್ರಪಾದ, ಪುಣ್ಯಮೂರ್ತಿ, ಪಶುಪತಿ, ಶಿವ, ರುದ್ರ – ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ರೂಪಗಳನ್ನೂ ಗೌರವದಿಂದ ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅಂತಿಮ ಶ್ಲೋಕವು ಶರಣಾಗತಿಯ ಸಾರಾಂಶವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ – “ಜಯಶ್ಚ ಶೂಲಪಾಣಿ, ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು, ನಾನು ನಿನ್ನ ಶರಣಾಗತನು” – ಹೀಗೆ ಅಂಧಕನು ಪರಮ ದಯಾಮಯನಾದ ಶಿವನಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಶರಣಾಗುತ್ತಾನೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಅಹಂಕಾರದ ನಾಶದ ನಂತರ ಉಂಟಾಗುವ ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಸಾರುತ್ತದೆ.

ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):

• ಪಾಪಕ್ಷಯ ಮತ್ತು ಶುದ್ಧೀಕರಣ: ಈ ಸ್ತೋತ್ರವನ್ನು ಪಠಿಸುವುದರಿಂದ ಮಾಡಿದ ಪಾಪಗಳು ನಿವಾರಣೆಯಾಗಿ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಆತ್ಮ ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತವೆ. ಅಂಧಕನು ತನ್ನ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಂತೆ, ಶರಣಾಗತಿಯಿಂದ ಪಾಪವಿಮೋಚನೆ ಲಭಿಸುತ್ತದೆ.
• ಭಯ ನಿವಾರಣೆ: ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎದುರಾಗುವ ಭಯ, ಆತಂಕ ಮತ್ತು ಅನಿಶ್ಚಿತತೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯಲು ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಸಹಾಯಕವಾಗಿದೆ. ಶಿವನ ರಕ್ಷಕ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವುದರಿಂದ ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ಸ್ಥೈರ್ಯ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ.
• ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜ್ಞಾನೋದಯ: ಅಂಧಕನು ಶಿವನ ನಿಜ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅರಿತಂತೆ, ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಪಠಣವು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಪರಮಾತ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ ಆಳವಾದ ಅರಿವು ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಇದು ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ನಮ್ರತೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತದೆ.
• ಶರಣಾಗತಿ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆ: ಶಿವನಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಶರಣಾಗುವುದರಿಂದ, ಭಕ್ತರು ಎಲ್ಲಾ ಕಷ್ಟಗಳಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಶಿವನು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ ಮತ್ತು ಸರ್ವಶಕ್ತನಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಆತನ ರಕ್ಷಣೆ ನಿಶ್ಚಿತ.
• ಮಾನಸಿಕ ಶಾಂತಿ: ಶಿವನ ಮಹಿಮೆ ಮತ್ತು ದಯೆಯನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ದೈನಂದಿನ ಜೀವನದ ಒತ್ತಡಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.