ಮುಖೇ ಚಾರುಹಾಸಂ ಕರೇ ಶಂಖಚಕ್ರಂ
ಗಲೇ ರತ್ನಮಾಲಾಂ ಸ್ವಯಂ ಮೇಘವರ್ಣಂ |
ತಥಾ ದಿವ್ಯಶಸ್ತ್ರಂ ಪ್ರಿಯಂ ಪೀತವಸ್ತ್ರಂ
ಧರಂತಂ ಮುರಾರಿಂ ಭಜೇ ವೇಂಕಟೇಶಂ || 1 ||
ಸದಾಭೀತಿಹಸ್ತಂ ಮುದಾಜಾನುಪಾಣಿಂ
ಲಸನ್ಮೇಖಲಂ ರತ್ನಶೋಭಾಪ್ರಕಾಶಂ |
ಜಗತ್ಪಾದಪದ್ಮಂ ಮಹತ್ಪದ್ಮನಾಭಂ
ಧರಂತಂ ಮುರಾರಿಂ ಭಜೇ ವೇಂಕಟೇಶಂ || 2 ||
ಅಹೋ ನಿರ್ಮಲಂ ನಿತ್ಯಮಾಕಾಶರೂಪಂ
ಜಗತ್ಕಾರಣಂ ಸರ್ವವೇದಾಂತವೇದ್ಯಂ |
ವಿಭುಂ ತಾಪಸಂ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದರೂಪಂ
ಧರಂತಂ ಮುರಾರಿಂ ಭಜೇ ವೇಂಕಟೇಶಂ || 3 ||
ಶ್ರಿಯಾ ವಿಷ್ಟಿತಂ ವಾಮಪಕ್ಷಪ್ರಕಾಶಂ
ಸುರೈರ್ವಂದಿತಂ ಬ್ರಹ್ಮರುದ್ರಸ್ತುತಂ ತಂ |
ಶಿವಂ ಶಂಕರಂ ಸ್ವಸ್ತಿನಿರ್ವಾಣರೂಪಂ
ಧರಂತಂ ಮುರಾರಿಂ ಭಜೇ ವೇಂಕಟೇಶಂ || 4 ||
ಮಹಾಯೋಗಸಾದ್ಧ್ಯಂ ಪರಿಭ್ರಾಜಮಾನಂ
ಚಿರಂ ವಿಶ್ವರೂಪಂ ಸುರೇಶಂ ಮಹೇಶಂ |
ಅಹೋ ಶಾಂತರೂಪಂ ಸದಾಧ್ಯಾನಗಮ್ಯಂ
ಧರಂತಂ ಮುರಾರಿಂ ಭಜೇ ವೇಂಕಟೇಶಂ || 5 ||
ಅಹೋ ಮತ್ಸ್ಯರೂಪಂ ತಥಾ ಕೂರ್ಮರೂಪಂ
ಮಹಾಕ್ರೋಡರೂಪಂ ತಥಾ ನಾರಸಿಂಹಂ |
ಭಜೇ ಕುಬ್ಜರೂಪಂ ವಿಭುಂ ಜಾಮದಗ್ನ್ಯಂ
ಧರಂತಂ ಮುರಾರಿಂ ಭಜೇ ವೇಂಕಟೇಶಂ || 6 ||
ಅಹೋ ಬುದ್ಧರೂಪಂ ತಥಾ ಕಲ್ಕಿರೂಪಂ
ಪ್ರಭುಂ ಶಾಶ್ವತಂ ಲೋಕರಕ್ಷಾಮಹಂತಂ |
ಪೃಥಕ್ಕಾಲಲಬ್ಧಾತ್ಮಲೀಲಾವತಾರಂ
ಧರಂತಂ ಮುರಾರಿಂ ಭಜೇ ವೇಂಕಟೇಶಂ || 7 ||
ಇತಿ ಶ್ರೀವೇಂಕಟೇಶಭುಜಂಗಂ ಸಂಪೂರ್ಣಂ |
ಶ್ರೀ ವೇಂಕಟೇಶ ಭುಜಂಗಂ ಎಂಬುದು ತಿರುಮಲದ ಶ್ರೀನಿವಾಸನ ಅನಂತ ಮಹಿಮೆ, ರೂಪ, ಮತ್ತು ಕರುಣೆಯನ್ನು ಭಕ್ತಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸ್ತುತಿಸುವ ಒಂದು ಸುಂದರ ಸ್ತೋತ್ರವಾಗಿದೆ. ಭುಜಂಗಪ್ರಯಾತ ಛಂದಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ರಚಿತವಾಗಿರುವ ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು, ಭಗವಂತನ ವಿವಿಧ ಅವತಾರಗಳು, ದಿವ್ಯ ಗುಣಗಳು ಮತ್ತು ಭಕ್ತರ ಮೇಲಿನ ಅನುಕಂಪವನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಮಾನಸಿಕ ಶಾಂತಿ, ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಭಗವಾನ್ ವೇಂಕಟೇಶನ ದಿವ್ಯ ಸೌಂದರ್ಯ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ, ಭಕ್ತರನ್ನು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಉನ್ನತಿಗೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ.
ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಶ್ಲೋಕವೂ ಭಗವಂತನ ಒಂದೊಂದು ದಿವ್ಯ ಲಕ್ಷಣವನ್ನು ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಕೇವಲ ರೂಪವರ್ಣನೆಯಲ್ಲದೆ, ಭಗವಂತನ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಸ್ವರೂಪ, ಜಗತ್ತಿನ ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ, ಲಯಗಳಿಗೆ ಕಾರಣನಾದ ಪರಮಾತ್ಮನ ತತ್ವವನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ವೇದಗಳ ಸಾರವಾದ ಪರಬ್ರಹ್ಮ ತತ್ವವೇ ತಿರುಮಲದಲ್ಲಿ ವೇಂಕಟೇಶನಾಗಿ ನೆಲೆಸಿದೆ ಎಂಬ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸತ್ಯವನ್ನು ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಭಗವಂತನ ದಿವ್ಯಲೀಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಅವತಾರಗಳ ಸ್ಮರಣೆಯು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಮೋಕ್ಷ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಸುಗಮಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಜೀವನದ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕವು ವೇಂಕಟೇಶನ ಮನಮೋಹಕ ರೂಪವನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತದೆ – ಮಂದಹಾಸ, ಶಂಖ-ಚಕ್ರಧಾರಿ, ರತ್ನಮಾಲೆಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತ, ಮೇಘಶ್ಯಾಮ ವರ್ಣ, ಮತ್ತು ಪೀತಾಂಬರಧಾರಿ. ಎರಡನೆಯ ಶ್ಲೋಕವು ಅಭಯ ಹಸ್ತ, ಮಣಿಮೇಖಲೆಯಿಂದ ಶೋಭಿತವಾದ ರೂಪ, ಮತ್ತು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಆಧಾರನಾದ ಪದ್ಮನಾಭನಾಗಿ ಅವನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತದೆ. ಮೂರನೆಯ ಶ್ಲೋಕವು ನಿರ್ಮಲ, ಆಕಾಶ ಸ್ವರೂಪಿ, ಜಗತ್ಕಾರಣ, ವೇದಾಂತವೇದ್ಯ, ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಸ್ವರೂಪನಾದ ಪರಮಾತ್ಮನನ್ನು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತದೆ. ನಾಲ್ಕನೆಯ ಶ್ಲೋಕವು ವಾಮಪಾರ್ಶ್ವದಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿದೇವಿಯನ್ನು ಧರಿಸಿದ, ಬ್ರಹ್ಮ-ರುದ್ರಾದಿಗಳಿಂದ ವಂದಿತನಾದ, ಶಿವಸ್ವರೂಪಿ, ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಮೋಕ್ಷಪ್ರದಾತನಾದ ಅವನನ್ನು ಭಜಿಸುತ್ತದೆ. ಐದನೆಯ ಶ್ಲೋಕವು ಮಹಾಯೋಗಿಗಳಿಂದ ಸಾಧಿಸಲ್ಪಡುವ, ವಿಶ್ವರೂಪಿ, ಮಹೇಶ, ಸದಾ ಧ್ಯಾನಯೋಗಿ, ಶಾಂತಮೂರ್ತಿಯಾದ ವೇಂಕಟೇಶನನ್ನು ವಂದಿಸುತ್ತದೆ.
ನಂತರದ ಶ್ಲೋಕಗಳು ಭಗವಂತನ ದಶಾವತಾರಗಳ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಸಾರುತ್ತವೆ. ಮತ್ಸ್ಯ, ಕೂರ್ಮ, ವರಾಹ, ನರಸಿಂಹ, ವಾಮನ, ಪರಶುರಾಮ, ಬುದ್ಧ ಮತ್ತು ಕಲ್ಕಿ ಮುಂತಾದ ಅವತಾರಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ ಧರ್ಮ ಸಂಸ್ಥಾಪನೆ ಮಾಡಿ, ಲೋಕವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದ ಪರಮೇಶ್ವರನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಅವತಾರಗಳು ಕೇವಲ ಭೂಮಿಯ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಭಕ್ತರಿಗೆ ಭಗವಂತನ ಅನಂತ ಕರುಣೆ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತವೆ. ವೇಂಕಟೇಶನು ಕಾಲಾತೀತನಾದ, ಶಾಶ್ವತನಾದ, ತನ್ನ ದಿವ್ಯ ಲೀಲೆಗಳಿಂದ ಜಗತ್ತನ್ನು ಪೋಷಿಸುವ ಪರಮಾತ್ಮನಾಗಿದ್ದಾನೆ, ಮತ್ತು ಈ ಸ್ತೋತ್ರವು ಆ ದಿವ್ಯ ಚೈತನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕ ಸಾಧಿಸಲು ಸೇತುವೆಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):
Please login to leave a comment
Loading comments...