ಶ್ರೀ ಪಾರ್ವತೀ ಶ್ರೀಕಂಠ ಸ್ತುತಿಃ

ಶ್ರೀ ಪಾರ್ವತೀ ಶ್ರೀಕಂಠ ಸ್ತುತಿಯು ಶ್ರೀ ಶೃಂಗೇರಿ ಜಗದ್ಗುರು ಶ್ರೀ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಶಿವಾಭಿನವ ನೃಸಿಂಹ ಭಾರತಿ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಶ್ರೀಶೈಲದ ಗರಳಪುರಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ರಚಿಸಿದ ಅತ್ಯಂತ ಭಕ್ತಿಪೂರ್ಣ ಸ್ತೋತ್ರವಾಗಿದೆ. ಇದು ಶಿವ ಮತ್ತು ಪಾರ್ವತಿಯರ ಐಕ್ಯತೆ, ಅವರ ಅನಂತ ದಯೆ ಮತ್ತು ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಭಕ್ತರ ಕೃತಜ್ಞತೆ, ಪರಮ ಸತ್ಯದ ದರ್ಶನ ಮತ್ತು ದೈವಿಕ ಅನುಗ್ರಹದಂತಹ ಅಮೂಲ್ಯ ಭಾವನೆಗಳು ಈ ಸ್ತೋತ್ರದ ಪ್ರತಿ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅರಳುತ್ತವೆ. ಇದು ಗುರುಗಳ ಆಳವಾದ ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನುಭವದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ.

ಈ ಸ್ತುತಿಯು ಕೇವಲ ದೇವತೆಗಳ ಗುಣಗಾನವಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಪರಮ ಸತ್ಯದ ಅರಿವು ಮತ್ತು ಭಕ್ತನ ಅಂತರಂಗದ ಅನುಭವದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಶಿವ-ಶಕ್ತಿಯರ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ಪರಬ್ರಹ್ಮ ತತ್ವದ ಎರಡು ರೂಪಗಳು ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾರುತ್ತದೆ. ಗುರುಗಳಾದ ಶ್ರೀ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಶಿವಾಭಿನವ ನೃಸಿಂಹ ಭಾರತಿ ಸ್ವಾಮಿಗಳವರ ಅಂತರಂಗದ ಭಕ್ತಿ, ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ವೈರಾಗ್ಯ ಈ ಸ್ತೋತ್ರದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಶ್ಲೋಕವೂ ದೈವಿಕ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜಾಗೃತಿಯ ಆಳವಾದ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, “ಓ ತಾಯಿ ಪಾರ್ವತೀ! ಅನೇಕ ಜನ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ದಿವ್ಯ ಚರಣಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ನಾನು ಎಷ್ಟೋ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ಆದರೆ ಅದೆಲ್ಲವೂ ನಿಷ್ಫಲವಾಯಿತು. ಈಗ ನಿನ್ನ ಪಾದಗಳ ದರ್ಶನವಾದ ಈ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಜೀವನವು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸಾರ್ಥಕವಾಯಿತು” ಎಂದು ಭಕ್ತನು (ಗುರುಗಳು) ತನ್ನ ಬಹುಕಾಲದ ಸಾಧನೆ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ದೇವಿಯ ದರ್ಶನದಿಂದ ಉಂಟಾದ ಪರಮಾನಂದ ಮತ್ತು ಕೃತಜ್ಞತೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಎರಡನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಪಾರ್ವತಿಯನ್ನು ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಸ್ವರೂಪಿಣಿಯಾಗಿ, ಪರಬ್ರಹ್ಮದ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿ ಬಣ್ಣಿಸಲಾಗಿದೆ. “ಸಚ್ಚಿದಾನಂದವೇ ಪರಬ್ರಹ್ಮ” ಎಂದು ಹೇಳಲಾದ ನಿನ್ನ ರೂಪವೇ, ಓ ಶೈಲಪುತ್ರಿ! ಚಂದ್ರಕಲೆಯನ್ನು ಧರಿಸಿದ ಶಿವನ ಶಿರದ ಮೇಲೆ ನೀನು ಪ್ರಸಾರಿಸಿದ ನಿನ್ನ ಅಂಗುಲಿ ಮುದ್ರೆಯು ಬ್ರಹ್ಮತತ್ತ್ವದ ಪ್ರಬೋಧನೆಯಾಗಿದೆ” ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ, ಅವಳು ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ವಿವೇಕದ ಪ್ರಧಾನ ದೇವತೆಯಾಗಿ ಪರಮ ಸತ್ಯವನ್ನು ಬೋಧಿಸುವವಳು ಎಂದು ಸೂಚಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಮೂರನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, “ಓ ಚಂದ್ರಶೇಖರ! ಭಕ್ತರ ಪಾಪರೂಪದ ವೃಕ್ಷಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಲು ನೀನು ಖಡ್ಗವನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದೀಯೆ. ಆದರೆ ಆ ರತ್ನಖಚಿತವಾದ ಖಡ್ಗವು ನಿನಗೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಬೇಕೇ? ಓ ಲೋಕಶಂಕರ! ನಿನ್ನ ಸಾನ್ನಿಧ್ಯವೊಂದೇ ಸಾಕು ಪಾಪಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡಲು” ಎಂದು ಶಿವನ ಅಪಾರ ದಯೆಯನ್ನು ಸಾರುತ್ತದೆ. ಪಾಪಗಳನ್ನು ಕಳೆಯಲು ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಆಯುಧದ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ, ಅವನ ಕರುಣಾಭರಿತ ದೃಷ್ಟಿ ಅಥವಾ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯೇ ಎಲ್ಲ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಸುಟ್ಟುಹಾಕಲು ಸಮರ್ಥವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಇದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ನಾಲ್ಕನೇ ಶ್ಲೋಕವು ಶಿವನ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯ ದಯೆಯನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ: “ಒಂದು ಪಾದದಿಂದ ಅಸುರನನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದಾಗ ಅವನು ಮೋಕ್ಷವನ್ನು ಪಡೆದನು. ಮತ್ತೊಂದು ಪಾದವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದರೆ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಫಲವೇನೂ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದು ನೀನು ಆ ಮತ್ತೊಂದು ಪಾದವನ್ನು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದೀಯೆ. ಇದು ನಿನ್ನ ದಯಾ ತತ್ತ್ವಕ್ಕೆ ಪ್ರತೀಕ – ಪಾಪಿಯಾದವನಿಗೂ ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡುವುದು ನಿನ್ನ ಸ್ವಭಾವ.” ಒಂದು ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದಲೇ ಅಸುರನಿಗೆ ಮೋಕ್ಷ ನೀಡಿದ ಶಿವನು, ಮತ್ತೊಂದು ಸ್ಪರ್ಶದ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದು ತನ್ನ ಇನ್ನೊಂದು ಪಾದವನ್ನು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿರುವುದು, ಅವನ ಅನಂತ ಕರುಣೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಮುಕ್ತಿ ನೀಡುವ ಅವನ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.

ಪ್ರಯೋಜನಗಳು (Benefits):

• ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿ: ಈ ಸ್ತೋತ್ರವನ್ನು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪಠಿಸುವುದರಿಂದ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಅಪಾರ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ, ಆಂತರಿಕ ಅಶಾಂತಿ ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಿ, ಆಂತರಿಕ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ.
• ಪಾತ್ರ ಶುದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿ ವೃದ್ಧಿ: ಶಿವಪಾರ್ವತಿಯರ ಮೇಲೆ ಭಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಶುದ್ಧವಾಗಿ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರತೆ ಲಭಿಸುತ್ತದೆ. ದೈವಿಕ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ.
• ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ವಿವೇಕ ಪ್ರಾಪ್ತಿ: ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಸ್ವರೂಪಿಣಿಯಾದ ಪಾರ್ವತಿಯನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುವುದರಿಂದ ಜ್ಞಾನ, ವಿವೇಕ ಮತ್ತು ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಅರಿವು ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಇದು ಅಜ್ಞಾನವನ್ನು ಕಳೆದು ಸ್ಪಷ್ಟತೆಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ.
• ಪಾಪ ನಿವಾರಣೆ ಮತ್ತು ಮೋಕ್ಷ ಪ್ರಾಪ್ತಿ: ಶಿವನ ದಯೆಯನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವುದರಿಂದ ಪಾಪಗಳು ನಾಶವಾಗಿ, ಕಷ್ಟಗಳು ದೂರವಾಗಿ ಮೋಕ್ಷದ ಮಾರ್ಗ ಸುಗಮವಾಗುತ್ತದೆ. ಜೀವನದ ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿ ಮುಕ್ತಿಯ ಹಾದಿಯನ್ನು ಬೆಳಗುತ್ತದೆ.
• ಶಿವ-ಶಕ್ತಿ ಅನುಗ್ರಹ: ಶಿವ ಮತ್ತು ಪಾರ್ವತಿಯರ ಏಕರೂಪವನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುವುದರಿಂದ ದಂಪತಿಗಳಿಬ್ಬರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅನುಗ್ರಹ ಲಭಿಸಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಮೃದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಸಾಂಸಾರಿಕ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಮೃದ್ಧಿಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ.